Translate

vrijdag 6 december 2013

Bio schoonmaken: schimmel in huis behandelen

Een poos geleden zagen we het. Zwarte schimmel op de muur! 
In eerste instantie maakten we ons vooral zorgen over de gevolgen voor ons huis en de isolatie. En we wonnen informatie in over hoe dit in de toekomst te voorkomen. 

Uiteindelijk was het deze week zo ver. De voegen zijn uitgeboord, de gevel opnieuw gevoegd en geïmpregneerd en er worden ventilatieroosters geplaatst in de kruipruimte. We hopen heel hard dat dit afdoende is om het vocht buiten te houden!

Maar intussen zitten we binnen met die schimmel. Het is niet heel veel en natuurlijk halen we het steeds weg. Maar gisteren deed ik toch nog wat onderzoek en ik schrok me het Apelazarus!! 

Tot de symptomen van schimmel in huis behoren onder ander: allergieën, infecties en toxische reacties! En laat het nou zo zijn, dat sinds wij in dit huis wonen, Sophie en ik aan de lopende band ziek zijn!! 

Op de site vond ik ook manieren om schimmel te verwijderen. Zo werken borax, azijn en tea tree olie blijkbaar heel goed tegen schimmel! Ook o.a. peroxide en baksoda worden genoemd. Er zijn verschillende middelen (chloor, ammonia) die wel werken op niet poreuze oppervlakken maar niet op muren.
Ik besloot, omdat verschillende dingen tegen verschillende schimmels werken, een aantal van deze te combineren. In een sprayfles met water gingen:

1/7 cup borax (dit kun je kopen bij een drogist)
1/3 cup schoonmaakazijn (supermarkt, kost bijna niks)
10 druppels tea tree olie.

We hebben het aangevuld met water en alle schimmel ingespoten. Ik ben heel erg benieuwd hoe het zich ontwikkelt!

Op de site staat dat, als je last hebt van allergische klachten en dergelijke, de kans groot is dat er ergens in je huis zwarte schimmel groeit. 

Ik was erg blij dat blijkt dat de meest natuurlijke dingen het effectiefst schijnen te zijn tegen schimmel! 


donderdag 5 december 2013

Mediteren en het accepteren van de storm.

Mediteer je wel eens?

Mensen die beginnen met mediteren hebben vaak veel last van hun gedachtes. Die blijven maar komen, als ware het plaaggeesten, eropuit om jou uit je meditatie te halen. En eigenlijk is dat ook zo. Je ego denkt: "help!! Dit is eng!"

Naarmate je volhoudt wordt het steeds makkelijk om die gedachtes als het ware als ondeugende kinderen te zien: je glimlacht om de gedachte en laat hem zonder erop in te gaan los.

Maar ook als je al lang mediteert kom je soms dingen tegen die ongemakkelijk zijn. Angst, pijn, verdriet, oude emoties bijvoorbeeld. En wij mensen hebben de neiging om weg te lopen voor dingen die ongemakkelijk zijn. Eigenlijk willen we het liefst dat alles, de hele tijd, almaar door, fijn en gemakkelijk is.

Als ik echt ziek ben kan ik niet mediteren. Als je ziek bent gebeurt er namelijk op energetisch gebied heel veel in je lichaam. Eigenlijk word je energetisch even goed schoongewassen. En je voelt je dan ook na een periode van ziekte vaak als herboren. De wereld ruikt weer net even frisser, je strekt je ledematen, je voelt hoe sterk je bent en je geniet van alles wat je kunt, alles wat je ervaart.
Tijdens dat proces is het dan ook (voor mij in elk geval) niet zo nuttig om energiewerk te doen. Mijn lichaam, maar vooral wat en wie mij verder begeleidt moet zijn werk doen.

Vandaag ben ik aan de beterende hand. En ik ging eindelijk weer naar mijn heerlijke zolder. Ik strekte mijn ledematen in een zijdelingse driehoek. Ik ademde in, boog en strekte weer. Heerlijk.
Daarna ging ik zitten in meditatie, maar toen voelde ik het meteen. Storm in mijn binnenste, nog steeds.
Mijn ogen vlogen open. Oef! En mijn eerste impuls was: vechten! Weg met die storm! Weg met oud vuil, weg met narigheid! Vul mij met mooie nieuwe energie!!
Maar ja... ik ben waar ik nu ben. Nog niet beter. Er is nog storm. Die kan ik niet zomaar even wegsommeren.
Maar ik kan wel in liefde zijn. De storm omarmen, accepteren. Volledig accepteren dat er nog storm is, zoals buiten, zo binnen. Tranen komen. Maar de pijn is reëel. Ik blijf rustig zitten. Ik blijf accepteren. Langzaam komt de acceptatie, en daarmee ook meer ruimte. De storm is niet gestild maar wel stiller.

Door de acceptatie, door liefde te geven in plaats van ervoor weg te willen rennen, wordt het zachter, lichter en liefdevoller.

Zo is het met mensen toch ook? Met een stout kind? Negeren, boos terug doen, gemeen zijn, dat helpt toch niet? Maar het kind accepteren en vanuit die acceptatie bejegenen, vanuit liefde helpen of soms streng zijn heeft een heel ander effect. Het kind voelt zich gehoord.

Zo is het met ons lijf en onze energie natuurlijk ook. Waar je tegen vecht zit je in vast. Als je weet dat alles in het universum energie is in vastere of minder vaste mate is het logisch dat dat zich in ons lijf ook zo afspeelt.
Als het donker is in de kamer helpt het niet om te fulmineren tegen de duisternis en keihard te roepen: "IK WIL DAT HET LICHT IS!!!"
Het helpt wel om een lichtje aan te steken. En hoe groter dat lichtje wordt hoe lichter de kamer. De duisternis hoeft niet bevochten, want het licht verdrijft hem vanzelf.

Ik zou je graag uitnodigen om ook eens te gaan zitten vandaag, op een comfortabele plek. Al is het maar een paar minuutjes. Wat leeft er in je? En hoeveel liefde kun je jezelf geven? Je hoeft niets te doen, behalve stil te zijn, te observeren, in liefde te zijn.

En dan komt, vroeg of laat: geluk.

maandag 2 december 2013

Adem in... adem uit! En stik bijna!

Samtosha.... leuk hoor, maar intussen wil ik toch wel weer een keertje kunnen ademen zonder dat mijn longen herrie maken, zonder dat ik zo hard moet hoesten dat elke spier in mijn lijf zeer doet.
Wil ik graag weer eens lekker naar buiten, stukje wandelen, de trap oplopen zonder geen adem meer te kunnen halen, kortom: gemeen virus: GAAT HEEN EN VERMENIGVULDIG U NIET!!

Zeker gezien ik over een kleine twee weken een prachtig repertoire mag zingen voor een uitverkochte zaal en het dan toch bést fijn is als mijn stem het doet!

En kleine meisjes mogen ook graag nu! Vandaag! Beter worden want het zou wel zoo sneu zijn als ze, behalve de eerste adventviering, ook het Sinterklaasfeest mist!
En spoedtripjes naar de homeopaat in het weekend heb ik nu ook wel gezien. Hoewel er wel een brief naar het Vaticaan onderweg is met verzoek om zijn heiligverklaring, want wie heeft er nou nog gehoord van een dokter die op zondagavond de telefoon opneemt en meteen even helpt?

Er zijn theoriën dat virussen eigenlijk buitenaards zijn en met kometen op onze aarde zijn gekomen, en dat het daarom voor onze lijven zo moeilijk is om ze te bevechten. Ik weet niet wáár ze vandaag komen maar ik weet wel: ik vind ze STOM!

vrijdag 29 november 2013

Geluk en Tevredenheid zijn makkelijker op een fijne, goede dag. Maar: geluk is een keuze

Ik ben ziek. Een of ander stom virus heeft zich genesteld in mijn longen en zorgt voor de meest fantastische hoest- en kokpartijen. Dit heugelijke feit viel samen met de dag, gisteren, dat de gevelmeneer onze voegen uit kwam boren. Allen die dit hebben meegemaakt weten dat dat geluid valt in de categorie van meest irritant mogelijke (en harde) geluiden ooit. En dat dan de. Hele. Dag.

Gisterenmorgen probeerde ik rustig thuis te blijven in de herrie, maar na een uur trok ik het niet meer en belde een vriendin. Die nam op, hoorde het achtergrondgeluid en riep in verschrikking: "Oh my God, that's terrible!! Do you want a cup of tea?!" "Yes!!" riep ik en hink-stap-sprong in de auto. En nadat ik Sophie van school had gehaald vluchtte ik met haar naar mijn ouders, waar ik het rustig aan kon doen in stilte.

Maar gisterenavond had ik ook nog een repetitie. En hoewel die heel goed en leuk was, was het daarna echt klaar. Vannacht lag ik te stikken en vanmorgen, toen ik geld ging halen voor genoemde gevelmeneer, draaide de wereld om me heen. Ziek dus. En toen had ik opeens geen keuze meer: ik moest thuis blijven in de herrie terwijl alles pijn doet en ik me niet wil bewegen. En het ongemak accepteren.

En dan wordt de term "Samtosha" weer eens extra belangrijk. Een yogische term, die zoiets als "tevredenheid" betekent. Ook wel:

Het is zoals het is, en zoals het is is het goed. 

Ik heb de afgelopen uren in een semi-meditatie doorgebracht. Ik heb wat gelezen, met prachtige muziek op de koptelefoon. En als ik me concentreerde op de schoonheid van die muziek glimlachte ik. Ik werd me bewust van de processen die zich afspeelden in mijn lijf. De energie stroomde door me heen.

Op deze dag zal ik terugkijken als een moeilijke, maar toch mooie dag. Want hij leerde me een oude les nóg dieper. Natuurlijk is het makkelijker om gelukkig en tevreden te zijn op een leuke dag, als alles sereen en/of gezellig is en je je lekker voelt. Maar het is geen voorwaarde, net zoals zo'n leuke dag geen garantie is voor geluk en tevredenheid. Je hoeft niet te vluchten voor ongemak. Soms is het waardevoller om dwars door het ongemak heen te gaan en te zien wat er gebeurt, in volledige acceptatie van het huidige moment. Dat is namelijk het enige moment waarin je kunt bestaan.

Samtosha geldt op alle dagen, ook die, die je vanuit je ego bezien liever zou overslaan. En dan wordt elke ervaring een waardevolle, ja, zelfs een spirituele ervaring.


maandag 25 november 2013

Recept: Pepernoten! (vegan, suiker-, melk-, ei- en glutenvrij en tóch heerlijk!)

Op veler verzoek het recept van gezonde, vegan, gluten- en suikervrije pepernoten!

Ingrediënten:

250 gram rijstmeel
80 gram honing en stevia naar smaak (je kunt ook meer honing gebruiken en geen stevia. Of agavesiroop)
100 gram kokosolie
5 gram kaneel
2 gram gember (gemalen)
2 gram kruidnagel
1 gram nootmuskaat (optioneel)
theelepel baksoda
Water met koolzuur.

Meng alles door elkaar (de kokosolie gesmolten, uiteraard). Giet dan wat water met koolzuur in een kuiltje en roer het erdoor. Het werkt het beste als het water nét is opengemaakt (dit zorgt voor luchtigere noten). Voeg genoeg water toe totdat je een dik beslag hebt.

Neem twee lepels, schep er beslag op 1 en gebruik de andere om een bolletje ervan te maken ('quenelles'), schep die er dan af en leg de pepernoot op de bakplaat. Natuurlijk kun je ook je kind(eren) balletjes laten maken!

In de oven op 180 graden tot ze goudbruin zijn.

Eet smakelijk!

Yogaruimte!

Vandaag is een spannende dag, want vandaag culmineert een project van weken.

Al een tijdje verlangde ik hevig naar een yoga/meditatieruimte. Op onze zolder is een grote ruimte beschikbaar, waar ik zelfs met anderen zou kunnen yoga'en. Maar die stond propvol troep.
Nu ben ik sowieso getrouwd met een enorme rommelkont, maar ook hadden we van alles bewaard om een keer op Koninginnedag of Marktplaats te verkopen. Vroeger kocht ik ook nog wel een hoop "troepjes". En onze dochter wordt steeds groter, de babyspullen kunnen echt weg, kleertjes en babyspeelgoed lagen overal. Resultaat: de zolder vol troep. Een doorn in het oog van deze vrouw, die graag een rustig en ruim huis heeft!

Een paar weken geleden gingen we aan de slag. We zochten de hele zolder uit. Er werden dingen op Marktplaats gezet, maar vooral werden er veel dingen buiten neergezet met een briefje erbij "Gratis mee te nemen, veel plezier ermee!"
Ik heb namelijk een grote hekel aan dingen weggooien. Die spullen zijn al geproduceerd, er zijn grondstoffen voor gebruikt. Als je ze weggooit gaan die simpelweg verloren!
Gisteren liepen er twee vrouwen voorbij, waarvan eentje met een plastic box (wij gebruikten hem op de commode om de schone luiers in te bewaren) in haar hand. Ze stak vragend haar duim op: mocht ze dit meenemen? Glunderend knikte ik en stak ook mijn duim op. Wat heerlijk dat de oude spullen een tweede leven krijgen!
Ik zocht Ben's hele kledingkast uit. Onder voorwaarde dat hij het nu zelf netjes houdt, hahaha! (We zullen zien ;)). 6 Vuilniszakken kleding gingen weg en nog eens een stuk of 20 aan andere troep.


En nu is de zolder leeg! En ruim! Gisteren hingen we mijn mooie schilderijen en borduurwerken op.
En vandaag is de laatste stap: er komt een raam in de zolder. Het was er zo donker zonder raam dat Ben het grappend de "Batcave" noemde. Niet meer! Nu straalt er licht naar binnen. Nu nog door een groot gat in het dak, maar over een uurtje of twee door een mooi Velux kiep/kantelraam. Ik kan niet wachten!
Vanavond maakt Ben met soda en azijn het tapijt schoon en dan kunnen mijn yogamatten erin :)

Hoera! Eindelijk die mooie plek!

vrijdag 15 november 2013

Recept: Over (h)eerlijke en supergezonde aïoli / uiensaus




Afgelopen woensdag was mijn vader jarig. Hij bereikte de eerbiedwaardige leeftijd van 69 jaar! Feest! 
Na Sophie's balletles besloten we (bij hoge uitzondering) patatjes te halen om het te vieren. 
Thuis besloot ik ook nog om mezelf te trakteren en wat eivrije mayonaise erbij te eten. Dit eet ik bijna nooit omdat het gemaakt is met zonnebloemolie (en dat zit vol omega 6, wat weer niet goed is voor je lijf en je bloedsuiker) en er toch nog wel een hoop toevoegingen inzitten. Maar aangezien ik het wel altijd heerlijk vond staat het wel in de koelkast. 
Maar wat bleek? Ik vind mijn eigen saus lekkerder dan mayonaise!! 

Dus hierbij het recept. 

1 medium ui (als je rode gebruikt wordt de saus roze :)). Gepeld heb je ongeveer 60-65 gram nodig. 
30 gram appelazijn
5 gram zout of naar smaak (ik gebruik altijd oerzeezout of himalayazout. Hierin zitten meer mineralen!)
peper naar smaak
ongeveer 150 gram milde olijfolie (ik gebruik de milde olijfolie van Ekoplaza)

Snij de ui, doe de azijn, zout en peper erbij en een beetje olie. Begin met mixen (ik doe het met de staafmixer maar elke soort mixer werkt). Als alles fijngemalen is doe je de olie er scheutje voor scheutje bij. De saus wordt dikker! 

Als je houdt van een vrij zure saus laat je hem zo. Je kunt ook nog meer olie toevoegen voor een mildere smaak. Of je kunt een druppeltje stevia toevoegen om de zuurte tegen te gaan. 

De azijn zorgt ervoor dat de saus bindt en dikker wordt. Maar ook is appelazijn heel gezond. Het stimuleert de spijsvertering en werkt anti-bacterieel (daardoor blijft de saus dus ook lang goed). 
Olijfolie is een zeer gezonde olie. Het zit vol vitamine E en antioxidanten (fenolen). Het is een omega 9 vetzuur, welke zeer goed is voor je lijf. 

Deze saus is veganistisch, glutenvrij, eivrij en citrusvrij. 

Ook vind ik zelf een groot voordeel dat maar iets meer dan de helft van de saus olie is! Dit in tegenstelling tot "gewone" mayonaise, waar dat aandeel veel hoger ligt. Dus je kunt makkelijker een lepel opscheppen zonder meteen veel olie binnen te krijgen. Ook al is deze olie dan gezond :)

Eet smakelijk! 

P.S. Als iemand zich nog afvraagt of gewone patat van de patatboer gezond is: ik ben de hele nacht misselijk geweest en heb veel heen en weer gelopen naar de badkamer! Haha! Ik ben voorlopig weer genezen van de patat! Brr! Wat een les! 

zaterdag 9 november 2013

Recept: Versterkende Veganistische Preisoep

Een paar dagen geleden maakte ik een heerlijke preisoep, en op verzoek deel ik het recept!

Ingrediënten: 

750 gram (bio) prei
400 gram (bio) aardappels
1 pakje provamel rijstroom
2 eetlepels (bio) kokosolie
zout en peper

Makkelijker kan haast niet, toch?

Snij de prei en aardappels in stukken en doe ze in net genoeg water om onder te staan. Voeg zout en peper (lekker veel peper: het is lekker en peper stookt je verteringsvuur goed op!) en breng aan de kook. Laat een half uurtje rustig bubbelen. Pureer met de staafmixer en voeg rijstroom en kokosolie toe. 

Kokosolie werkt als een natuurlijk ontgifter op het lichaam. Door o.a. het hoge gehalte aan laurinezuur heeft het een breed scala aan positieve effecten. Google maar eens als je meer wilt weten, of wellicht wijd ik er nog weleens een post aan :)

Vooral in de winter eten we graag soep. Dat komt omdat soep zo heerlijk verwarmend is. Het is buiten koud, en we willen wel graag goed verteren en ons goed voelen! Daarom hebben we meer dan in de zomer verwarmend eten nodig. Warme soep en fijne specerijen helpen daarbij. Je vuurtje vanbinnen wordt opgestookt en daardoor verteer je beter en voel je je warmer en beter.

Eet smakelijk!

dinsdag 1 oktober 2013

In de dekbedschoot.

Het is zes uur en ik word wakker. Buiten staat een heel helder sikkeltje maan aan de hemel. De straatlantaarn verderop werpt een gele vlek op de muur. Ik doezel wat verder en kijk af en toe naar buiten. De eerste zonnestralen verschijnen boven de bomen. Ik geniet.

Om zeven uur hijst Ben zich uit bed. "Mama! Papa!" klinkt het plots uit Sophie's kamer.
"Kom maar, Sophie!" roep ik terug. Binnen de korste keren klimt een klein meisje bij me in bed en installeert zich. "De maan is er!" fluistert ze. Samen kijken we naar de sikkel. Een klein lijfje ligt lekker warm en comfortabel tegen me aan. Ze pakt haar nieuwe tasje erbij. "Hello Kitty" staat erop. Ze zoekt de letters die ze al kent.
Ik vertel haar dat ze vroeger "hallo Titty" zei en dat dat zo schattig was.
Samen zingen we zachtjes het liedje van Hello Kitty. Ben komt binnen om even te kijken naar het tafereel. Hij is intussen aangekleed.
Zij komt uit mij, en toen ze in mijn buik was was er bijna geen verschil tussen haar en mij. En op zo'n ochtend, in het grote bed, terwijl het dekbed ons als een warme schoot omhult, is het net alsof we weer eventjes net zo verbonden zijn. Ik koester het moment want ik weet dat deze momenten eindig zijn.

Pas om 10 voor half 8 gaan we uit bed. Snel zoek ik kleren uit voor Sophie en spring onder de douche.

Wat een heerlijk begin van de dag!

donderdag 19 september 2013

De liefste dochter van de wereld.

Een villein virus kwam als een dief in de nacht en stal mijn hele week van mij.
Toen ik weer enigszins hersteld was maar nog niet hersteld genoeg om actieve dingen te ondernemen kwam mijn moeder en ging met Sophie naar de Intratuin. En omdat ze het zielig voor mij vonden dat ik niet mee kon, hebben ze daar voor mij een prachtige kandelaar uitgekozen van aardewerk. Mijn lieve moeder vertelde Sophie "dat ze al heel lang geen zakgeld had gekregen" (het kind is vier, dus zo raar is dat niet :D) en dat ze, als ze nu al haar zakgeld in één keer van Mimmie kreeg de kandelaar voor mama kon kopen.

En dat deed ze. Dus ze kwamen thuis met een pakje. Het is werkelijk zo lief. En elke dag brandt een kaars in de kandelaar op de piano en glimlach ik, omdat ik zo dankbaar ben voor zulke geweldige mensen om mij heen.

De rest van de dag, toen mijn moeder weer weg was, had Sophie wel door dat mama zich nog niet zo lekker voelde en ze was steeds heel lief en rustig. Tijdens etenstijd mocht ze op de bank zitten voor één keer. Ik moest haar hapjes geven. Samen genietend van de tijd die we doorbrachten at ze zonder gedoe haar hele bordje leeg. En ondanks de omstandigheden hadden we het samen goed. Heel goed.

Ik greep haar beet en knuffelde en kuste haar suf en zei haar dat ze de liefste dochter is!

Natuurlijk was ze het de dagen erna, toen ik weer opknapte, ontzettend recalcitrant. Maar dat verandert niets aan de titel van dit blog! Niemand is altijd in de beste bui, en mijn liefde voor haar is onvoorwaardelijk. Ik hou net zoveel van haar als ze lief is dan als ze stout is. En dat weet ze ook.
Maar ik vind het heel bijzonder dat mijn jonge dochter zoveel inzicht en zorgzaamheid en liefde in zich heeft.

vrijdag 6 september 2013

Zuinigheid versus comfort

Ik ben een rasechte koukleum. Echt, het Nederlandse klimaat is niet voor mij gemaakt... het liefst zou ik, klimaattechnisch gezien, wonen op la Palma, waar het het hele jaar boven de 20 graden is. Heerlijk!

Toen Ben en ik nog samenwoonden in Delft hadden we een jaren 30 woning, die zo ongelooflijk slecht geïsoleerd was dat ik het in oktober koud kreeg, en pas in april weer ontdooide. We hadden daar slechts één warmtepunt: een gaskachel in de woonkamer. De helft van de avond hing ik op de schoorsteenmantel zodat ik toch maar zo veel mogelijk warmte kon opzuigen. De slaapkamer, keuken en douche/wc (ik wilde zeggen "badkamer", maar de ruimte van letterlijk 1 m2 voor wc en douche verdiende die term niet ;))  waren steenkoud. Als er leerlingen binnenkwamen en vlak voor de kachel stonden op de enige warme plek in het hele huis en zeiden "Ah, wat is het hier lekker warm" wilde ik ze dan ook altijd heel hard knijpen.

Hoe anders werd het, toen we naar de Goorn verhuisden naar een goed geïsoleerd huis! Ik genoot van het feit dat het in het hele huis behaaglijk kon zijn en had de thermostaat meestal op 22 graden staan. We betaalden dan ook een hoge energierekening.

Toen we in financiëel zwaar weer kwamen, en vooral toen ik ook steeds meer ging nadenken over onze ecologische voetafdruk, ging ik de thermostaat lager zetten. In het nieuwe huis staat die op 20,5 in de woonkamer, en in de rest van het huis staan nu de radiatoren uit, behalve als het vriest: dan gaan de radiatoren in de twee slaapkamers zachtjes aan.
Dit betekent wel dat ik een groot deel van de winter doorbreng onder een dekentje of met een kruik op schoot. Zeker als ik moe ben, heb ik het echt steenkoud.

Nu is het financiële zware weer Godzijdank ongeveer voorbij. Maar mijn drang om te doen wat "groen" is is groter dan ooit! Dus was ik er zo eens over aan het nadenken. Als ik zo enorm geniet van de zomer, het heerlijke 23 graden in huis (waarbij ik een stuk beter functioneer), hoe kan ik dat dan in de winter ook bewerkstelligen?
Ik denk intussen eerder aan het beter isoleren van ons huis. Onze grote buitenmuur (we wonen in een hoekhuis) moet geïmpregneerd worden, want we hebben last van vocht. En eigenlijk wil ik dan liefst ook die muur meteen laten isoleren, zeker omdat de isolatie door het vocht niet meer optimaal zal zijn. Boven hebben we nog enkel glas. Op het moment is het budget er niet voor om dat te vervangen (en eigenlijk ook niet voor die muur, haha, maar daarin hebben we geen keus!), maar zodra het kan wil ik wel heel graag dubbel glas. Het liefst zou ik het huis heel goed (en milieuvriendelijk!) isoleren zodat we minimaal hoeven te stoken op fossiele brandstoffen, die ik het liefst zo min mogelijk gebruik.

Het blijft een interessante vraag. Maak je het jezelf comfortabel, ook als dat betekent dat je meer grondstoffen dan strikt noodzakelijk verbruikt? En waar stel je daar voor jezelf de grens? En wat zijn de andere opties die je hebt om comfortabel te zijn én groen?
In elk geval ga ik wat meer onderzoek doen naar natuurvriendelijke manieren van isoleren.

vrijdag 30 augustus 2013

Mijn droom voor ons land, inspiratie voor de Koning??

Vanmorgen kreeg ik een brief in de bus van het nationaal comité inhuldiging. Het blijkt dat wij allemaal een gratis exemplaar mogen ophalen van het boek: "Mijn droom voor ons land, inspiratie voor de Koning", waarin 300 dromen van Gewone Nederlanders zijn opgetekend.

En in de eerste instantie dacht iets in mij: "leuk, misschien haal ik het wel, het is toch gratis en een leuke herinnering dat we dit hebben meegemaakt."
Maar toen begon ik erover na te denken. Elk persoon in ons land mag dus zo'n boek ophalen. Gratis, dus niet alleen de mensen die het echt graag willen hebben en dus bereid zijn er een redelijk bedrag voor te betalen, zoals dat bijvoorbeeld met de herdenkingsmunten werkt.
En daar kan ik het toch echt op geen enkele manier mee eens zijn! Hoeveel papier, andere grondstoffen, energie wordt er gebruikt om dit boek te maken? Terwijl de meeste mensen het waarschijnlijk helemaal niet waarderen? Ik vind het zo zonde. En nog los daarvan: uiteindelijk is het helemaal niet gratis en betalen we natuurlijk met zijn allen voor dit boek, want het wordt gemaakt van belastinggeld. Dat geld zou ik een stuk liever besteden aan gezondheidszorg, cultuur en onderwijs, om maar wat dingen te noemen die maar geen geld kunnen krijgen.

Dat het boek wordt gemaakt: prima en leuk. Maar dat het gratis aan alle nederlanders wordt aangeboden: ik vind het ontzettend zonde.

Tipje: krijg je nog een papieren telefoongids? Je kunt deze eenvoudig stopzetten via deze link
Sommigen gebruiken hem nog echt, maar de meeste mensen gooien hem weg, dat is zo jammer!
Alle beetjes helpen mee aan een betere toekomst voor onze aarde en daarmee voor ons!

donderdag 15 augustus 2013

Juiste plaats, juiste tijd

Vandaag ging ik met Sophie en mijn ouders naar IKEA in Haarlem.

Aangekomen en geparkeerd, kwam er een man naar ons toe en vroeg: "Hebben jullie startkabels?"
Mijn vader antwoordde ontkennend en de man liep weg. Maar ik riep hem na: "Meneer! Rijden jullie op benzine op of diesel?" Hij reed op benzine, dus wist ik: ik kan hem wel jumpstarten. Dit heb ik eerder gedaan in ons eerste auto'tje nadat we de hele nacht de radio hadden laten aanstaan.
Ik legde uit wat het plan was.

Met vereende krachten werd de mpv uit de parkeerplaats geduwd en ik ging achter het stuur zitten. Achterin zaten kinderen en naast mij zat een vrouw van mijn moeder's leeftijd. De mannen duwden de wagen en eigenlijk wilde ik nog meer vaart, maar de bocht van het parkeerterrein kwam er al bijna aan, dus ik smeet de versnelling in z'n twee en liet de koppeling opkomen en de auto startte! Direct moest ik de bocht om en ik moest dus terugschakelen en remmen, maar gelukkig bleef de motor lopen. Ik reed een rondje en naast mij begon de mevrouw te huilen. "Gaat het wel, mevrouw?" Vroeg ik.
De mevrouw begon te snikken en zei: "Vorige week is mijn man overleden, en nu zijn we voor het eerst met zijn auto weg". Ik probeerde de juiste woorden te vinden om te zeggen hoe vreselijk ik het voor haar vond.
Aangekomen bij de wachtende mannen stapte ik uit, wenste de vrouw veel sterkte en zei tegen de mannen dat de motor nu wel minstens 20 minuten moest blijven draaien.

Weglopend keek ik naar boven en zei: "Bedankt dat ik op de juiste plek mocht zijn. Bedankt dat ik eventjes mocht helpen."

dinsdag 30 juli 2013

Sophie monoloog

Ik zei slechts: "als ik jarig ben, krijg ik dan ook een kadootje van jou, Sophie?"

"Ja, maar als ik tien ben, als ik, als ik tien ben, dan ben ik groot genoeg om alleen weg te gaan, en dan ga ik in de auto, want als ik tien ben kan ik autorijden..."
"Nee, Sophie, dat mag pas als je achttien bent!"
"Oh. Dan, als ik tien ben, ga ik op de fiets alleen. En dan ga ik naar de speelgoedwinkel en dan ga ik voor jou een kadootje kopen."

maandag 29 juli 2013

Groene smoothie: stuiter van de energie!

Het gaat heel goed met het vega-eten! Zoals gezegd is het niet 100 procent, ik eet vooral 's-avonds wel wat blije kip of vis, om zo aan mijn eiwitten te komen. Maar overdag eet ik meestal helemaal vega en ik voel me er erg goed bij! Gisterenavond at ik boekweitchapati met geitenkaas. En ik merkte dat het wat "zwaar" was. Ik voelde me moe na het eten. Dus besloot ik vandaag te beginnen met een energiebooster en dat is gelukt! Ik voel me weer geweldig!


Jammer genoeg lukt het niet om de foto te draaien, maar erop staat mijn groene smoothie van vanmorgen. Overheerlijk! 

Hier is het recept: 

150 ml appelsap 
100 ml water
100 gr bevroren banaan (natuurlijk kan het ook met gewone banaan, maar het is wel heel lekker bevroren)
80 gr spinazie (de mijne komt uit onze moestuin, wat het nog net wat bijzonderder maakt :))
30 gram gierstvlokken 

Toast de gierstvlokken een paar minuten in een droge koekenpan (liefst zonder anti-aanbaklaag, daaruit komen namelijk nare giftige gassen!)
Terwijl de gierst roostert doe je de rest van de ingrediënten vast in een kom. Voeg de gierst toe, staafmix totdat het een gladde smoothie is. 

Ik vind de smoothie echt superlekker. Hij heeft een klein beetje prettige bite door de gierst (en je bloedsuiker stijgt daardoor ook niet zo snel), hij is heerlijk zoet (maar niet té) en je krijgt er heel veel energie van! 

Gierst is een glutenvrij graan. Het zit boordevol goede stoffen en eiwitten. Ook al kun je wel tegen tarwe, is het toch een heel goed idee om niet bij elke maaltijd tarwe te eten! 

Ik heb alles biologisch gebruikt. Vooral in niet bio appels zit heel veel gif. Gelukkig kun je bio appel(sap) en banaan gewoon in de supermarkt kopen!

Eet smakelijk :)

zaterdag 29 juni 2013

Vegan ontbijt

Wederhelft Ben is al sinds 1992 vegetariër. En toen ik nog volledig gezond was deed ik met hem mee.
Het is een interessante vraag, wat nou goed is voor ons en voor de wereld. Voor de wereld is het overduidelijk beter geen vlees te eten. Bij de productie van vlees wordt enorm veel broeikasgas uitgestoten en er zijn voor een kilo vlees vele kilo's plantaardig voedsel nodig. In die zin zouden we dus veel beter gewoon het plantaardige voedsel kunnen eten.
Wel ben ik er intussen achter dat het niet voor iedereen geschikt is om vegetarisch (of zelfs veganistisch) te eten. Zeker aangezien veel vegetariërs snel uitkomen op "aardappelen, groente, vleesvervanger". En die vleesvervangers zitten echt boordevol troep. Ik zou niemand aanraden ze regelmatig te eten (zeker aangezien je gemakkelijk zelf heerlijke bonen/notenburgers kunt maken)
Je hebt er sowieso een sterke spijsvertering voor nodig om een voeding met peulvruchten en veel granen aan te kunnen. Bij het ontbreken daarvan, zolang je kiest voor eerlijk vlees is er op zich niet zoveel mis met het eten daarvan. Ik denk dat er veeleer iets mis is met hoe wij met de beesten omgaan!

Persoonlijk zou ik het liefst geen vlees eten. Het staat me namelijk eigenlijk enorm tegen om iets te eten wat leefde. Dat iets dood is, omdat ik het zo graag wilde opeten. Natuurlijk weet ik dat het zo werkt in de natuur, maar wij kunnen keuzes maken waar wilde dieren dat niet kunnen.
Maar helaas is het door voedselallergieën voor o.a. noten en peulvruchten en veel van de granen, is het voor mij onmogelijk om vegetarisch/veganistisch te eten. (tussen die twee zit voor mij geen verschil want ik kan niet tegen zuivel en eieren).

Maar! Door o.a. de NMT zijn er een aantal voedingsmiddelen weer beschikbaar gekomen! Zo kan ik weer tegen cashewnoten en gaan avocado's en pompoen ook weer! Dit zijn nou juist die dingen die vullen en/of eiwitten bevatten en het dus mogelijk maken plantaardig te eten. Als ik plantaardig eet voel ik me puur, zuiver. 

Dus deze week besloot ik eens te kijken hoever ik zou kunnen komen. Ik probeer zo veel mogelijk alleen plantaardig voedsel te eten. 

De eerste dagen heb ik wat gevast om mijn lijf te wennen aan een andere manier van eten, maar vooral omdat dat goed voelde. Het voelde als precies wat ik nodig had. Ik at geen granen en geen vlees tot het avondeten. Dus at ik bijvoorbeeld courgette met avocado, olijfolie en chiazaadjes voor de lunch gisteren. En tussendoor wat rauwe cashewnoten. Het is grappig hoe je bijna in een andere staat van zijn komt. Ik had niet echt honger en ik voelde heel goed wanneer ik genoeg had gehad (en dan stopte ik ook met eten). Ik besef me intussen dat als je ook maar één hap voorbij je "genoeg" gaat je daarna steeds maar door wilt blijven eten. Het is dan voor mij ook erg belangrijk om dat moment te ervaren! 
Bij het avondeten was ik dan wel echt uitgehongerd dus at ik een kom kippensoep (van blije kip, natuurlijk, dat wel!) en voor het slapengaan wat tonijn. 

En vandaag merk ik echt al verschil. Ik voel me na mijn ontbijt van 25 gram gepofte quinoa, een halve mango, een halve banaan en wat cashewnoten prettig gevuld. 


Ik weet dat het niet mogelijk zal zijn om dit altijd te doen, omdat ik niet elke dag cashewnoten en avocado's  kan eten en andere noten en zaden nog niet beschikbaar zijn. Maar tot nu toe voelt het echt heerlijk om zo te kunnen eten! Ik ben heel benieuwd hoe het me verder vergaat! 

woensdag 26 juni 2013

Take 5 Nets


Zo leuk! Dit weekend waren we in Haarlem, en bij Waar vond ik deze geweldige groente/fruitzakjes. van AgainandA-gain. Ze zijn van biologisch katoen en je kunt ze meenemen naar de supermarkt of natuurwinkel om je groente en fruit in te stoppen en af te wegen. Ideaal want ze besparen veel plastic!
Vanmorgen gebruikte ik ze voor het eerst. Er zitten abrikoosjes, peren en broccoli in de ene en rode uien in de andere!

Ik vind het een erg fijn idee dat ik nu geen plastic zakjes meer hoef te gebruiken. En je kunt ze ook zo in de groentela leggen met de groente erin want het materiaal ademt. Ik ben enthousiast!

Ze kosten wel €6,95 voor 5 tasjes en dat is natuurlijk een stuk duurder dan de "gratis" plastic zakjes die je in de supermarkt krijgt, maar voor mij weegt die aanschafprijs één keer zeker op tegen de nadelen van het plastic. En als ik een dagje weg ga en verschillende soorten fruit/groente wil meenemen kan ik ze daar ook goed voor gebruiken. Er zijn ook nog veel andere verschillende zakjes  op www.againanda-gain. Ik heb zoals gewoonlijk geen aandelen maar vind het echt een superinitiatief.

dinsdag 25 juni 2013

Au!

Auwauw! Potdikke, wat doet oorontsteking toch zeer.
Gisteravond lag ik van de pijn te draaien in bed, met pijn die uitstraalde naar kieszenuwen en kaak. Oor begon zelfs wat te bloeden.



En het stomste is: ik had er zelf iets aan kunnen doen. Ik heb namelijk, na een verwaarloosde oorontsteking tijdens een operaproject jaren geleden, en gat in mijn trommelvlies. En dat betekent dat dat oor bij elke verkoudheid weer wil ontsteken. 

Sinds lange tijd gebruik ik bij beginnende oorontsteking Oteel. Deze homeopatische oordruppels zijn enorm effectief, en zolang ik maar begin met druppelen bij de eerste klachten, hou ik de ontsteking steeds onder de duim. 

Dus werd ik lakser! Deze keer dacht ik: "Het gaat zo goed met mijn oor, laat ik het even aankijken". Eeh! Fout! U gaat niet door voor de wasmachine!
Dus zit ik nu van arremoe toch maar te wachten bij de apotheek. De eerste "echte" medicijnen van dit jaar worden opgehaald. Dom dom!

Vroeger gebruikte ik astmamedicijnen en anti-allergie neussprays. Maar eigenlijk ben ik helemaal geen voorstander van chemische medicijnen in mijn lijf. Het liefste heb ik dat mijn lijf het zelf of met voeding(ssupplementen) kan oplossen. En sinds ik leerde zingen en daarmee goed leerde ademhalen konden de astmamedicijnen de deur uit. En sinds het gezonde leven en eten en de NMT gebruik ik tot mijn grote vreugde helemaal niks meer!
Wedden dat ik volgende keer meteen reageer als ik weer last krijg van mijn oor? In mijn lijf liefst geen enkel medicijn!

zondag 23 juni 2013

Groot Nieuws!

Ik hou erg van schrijven. Maar bij mij is schrijven wel afhankelijk van inspiratie. Als ik geen inspiratie heb, lukt het dus voor geen meter. Dat is ongetwijfeld de reden waarom ik niet dagelijks blog, en dan opeens meerdere blogs op één dag schrijf.

En als ik dan andere dingen moet schrijven, zoals teksten voor YOnh's site, persberichten e.d. is mijn schrijftaks bereikt en wordt er helemaal niet meer geblogd!

De afgelopen twee weken zijn Ben en ik hard bezig geweest aan het opzetten van iets heel nieuws. Iets heel spannends. Hij als techneut, ik als schrijver en ontwerper.

En dus onthul ik nu, met veel trots (denk je er even de drum roll bij?): www.saya-may.nl
Een geheel nieuwe webshop voor biologische producten. Zeep, lichaams- en massageolie, wasmiddel. Vanaf nu kan iedereen mijn huisgemaakte biozeep en lichaams/massageolie bestellen en genieten van de natuurlijke etherische olie! Ik vind het superleuk en hoop dat ik veel mensen kan laten kennis maken met deze producten!

vrijdag 21 juni 2013

Long Time No Blog *2

Ja, ik leef nog. Er is een heel goede reden waarom ik zo lang niet heb geblogd, die onthul ik hopelijk vandaag of morgen!

Van de week was ik bij de supermarkt om wc papier te kopen. Ja, niet menselijks is ons vreemd. 
En tot mijn aangename verrassing had Page een heel goede optie! Ik verwacht het eigenlijk niet van een groot gangbaar merk, maar ik had volledig ongelijk. Dit wc papier was volledig gerecycled, FSC vriendelijk, met verpakking zonder pvc erin en klimaatneutraal geproduceerd. Het was ietsje duurder maar veul goedkoper dan het schuurpapier dat je in de natuurwinkel kunt kopen. Ik was blij!

Dan even wat updates over vroegere posts! Met de huisgemaakte tandpasta (de fluor controverse)gaat het geweldig. Intussen zijn we allemaal bij de tandarts geweest en niemand had een probleem. Sterker nog, uw schrijfster, die altijd last heeft gehad van gevoelige tanden en daarmee van het gemene luchtspuitje van de tandarts, voelde helemaal niets meer van genoemd spuitje! Ik kan zelfs huisgemaakt ijs eten zonder enige klacht. Dat heb ik sinds mijn kindertijd niet meer gekund. 
Ik heb met de tandarts wel overlegd dat ik geen fluor meer gebruik, en we houden in de gaten hoe het gaat met mijn tanden bij de volgende controle. 
Er was nog wat twijfel of baksoda nou wel goed is voor je tanden.  
Wat nou zo grappig is: in alle blekende commerciële tandpasta's zit... jawel... baksoda!
Intussen zijn mijn tanden nog nooit zo schoon en zo ongevoelig geweest. En "tanden" is een onderdeel van het leven waar ongevoeligheid een pre is! Ik ben in ieder geval een fan. 

Het bio schoonmaken (bio schoonmaken) is een groot succes. Intussen heb ik ook zelf vaatwasmachinepoeder gemaakt (daarover blog ik binnenkort) wat goed werkt, en alle bio-schoonmaakmiddelen werken prima! De allesreiniger werkt perfect en de wc wordt goed schoon met soda en groene zeep. De tegels worden prima schoon en blijven mooi met de vloerzeep. 
Superfijn dat je op deze manier je huis goed schoon kunt houden zonder gifstoffen het milieu en je lijf in te brengen! 

woensdag 5 juni 2013

Nog één dag peutermoeder!

Het is echt zo. Morgen wordt Sophie vier. Vier!! Op maandag gaat ze voor het eerst naar de kleuterschool. Ze kijkt hier al wekenlang enorm naar uit: "Ik ga naar de kleuterklas! Bij juf Annemieke!" verkondigt ze aan iedereen die het maar wil horen. Kleine meisjes worden groot!
Dit lieve baby'tje: 



Werd deze ongelooflijk lieve, ondeugende, wijze peuter




En ik loop naast haar, hou haar hand vast en ontdek de wereld opnieuw door haar ogen. We zijn een goed team, samen. 
Wat ben ik dankbaar voor dit kind, het beste dat mij ooit in mijn leven is overkomen. 

dinsdag 4 juni 2013

De kunst van de balans! Of de balans van de kunst?

Ik ben echt een enorme muts als het aankomt op het verkopen van mijzelve of het vragen van geld voor een dienst die ik lever. Ik zit toch al heel wat jaren in het vak, maar zodra men mij vraagt "wat heb je in gedachten te verdienen voor het concert?" stamel ik meestal nog steeds iets als "Eh... wat hebben jullie zelf ongeveer in gedachten?"
Om over prijzen verhogen, of grenzen stellen in wat ik wel of niet gratis doe maar niet te spreken...
Als ik het met iemand over geld moet hebben begint mijn hart direct heel hard te bonzen. En iemand opbellen of mailen om mijzelf of mijn ensemble aan te bieden als zangeres vind ik echt hartsgrondig verschrikkelijk.
Dit is, onnodig te zeggen, een zeer onhandige handicap in mijn vak.
Het gaat zelfs nog verder: als ik de PR doe, komt er geen kip naar het concert. Ook al staat er een goed stukje in de krant, ook al heb ik een mailing de deur uitgedaan, geflyerd en overal posters opgehangen.

Ik heb zelf het idee dat dit komt doordat ik onderbewust de boodschap van teveel deemoed, van "geef mij maar niks hoor, ik doe het zelf wel allemaal" uitzend. En energetische boodschappen zijn, hoewel niet uitgesproken, heel erg sterk. En dan komen ze dus gezellig met z'n allen niet! En de mensen die er dan wel zijn roepen uit: "Het was zo geweldig! De kwaliteit was zo hoog! Dit concert verdiende het om een volle zaal te hebben!"
Als iemand anders, die er verstand van heeft, de PR doet dan lukt het met datzelfde concert prima om de zaal vol te krijgen.

Hoe komt dit nou? En, wellicht belangrijker, hoe kom ik ervan af?

Ten eerste heb ik een enorme afkeer van egoïsche zelfoverschatting cq verheerlijking. In mensen die het steeds nodig vinden om te laten zien wat ze allemaal wel niet kunnen en gedaan hebben vind ik dat een afstotelijke eigenschap. Ook al weet ik dat er bij die mensen vaak onzekerheid onder zit.
In de kunst zijn helaas ook veel mensen die erg materieel ingesteld zijn. Ofwel door zelfverheerlijking, ofwel door misbruik van bijvoorbeeld zangers. Er zijn nu eenmaal zoveel zangers die werk zoeken dat het erg makkelijk is om ze als deurmat te gebruiken. En omdat kunst nou eenmaal iets is dat je (als het goed is) beoefent vanuit je gevoel, vanuit je liefde voor de muziek, is het erg lastig om daarin dan je eigen plan en je eigen grenzen te trekken. Ik vind het altijd erg naar, dit zo vaak gezien hebbende, als mensen zich boven een ander plaatsen omdat ze toevallig in een positie zijn geplaatst waarin ze macht kunnen uitoefenen. En ik wil dat zelf dus ook absoluut niet doen en iedereen met respect behandelen. (En wellicht schiet ik daarin wat door naar de andere kant: dat is voor mij een les!)
Maar erger nog: toen ik van de week bij de Kamer van Koophandel zat, las ik een tijdschriftartikel dat eigenlijk ging over "Hoe sla je het handigst een slaatje uit de crisis". En dat schóót me toch in het verkeerde keelgat! Allereerst vind ik het woord "crisis" nogal groot: last I checked hadden we allemaal nog steeds een dak boven ons hoofd, eten op ons bord, kleren aan ons lijf, een douche en verwarming. Zo slecht doen we het niet denk ik dan. Maar los daarvan, hoe kun je zo denken? Hoe kun je die "crisis" zien als iets waar jíj vooral goed uit moet komen, waarbij het niet uitmaakt wat er met de rest gebeurt? Waarom werken we niet met z'n allen samen in open- en eerlijkheid waarbij we sámen een weg vinden om de wereld en de economie te helen? Is het niet juist dat graaigedrag, in het tijdschrift verheerlijkt, wat er verantwoordelijk voor is dat we niet alleen een crisis hebben maar ook de aarde in rap tempo vergiftigen? Waarom we nog op fossiele brandstoffen rijden, die eindig zijn en vervuilend, terwijl we allang nieuwe technologieën zouden kunnen gebruiken? Ik vond het artikel echt wálgelijk.

Ik denk dat dit een goede drijfveer is om een gezond stukje deemoed te hebben. Om eerlijk en ethisch om te gaan met de mensen om je heen en de aarde en geen misbruik te maken van je positie. Om achter wat je doet te staan, achter je product te staan, of dat nu een letterlijk product is of je zelf dat product bent.

Maar daar komt "ten tweede" om de hoek kijken. Want voor die dienst zou ik natuurlijk best een eerlijke prijs mogen vangen. Ik hoef ook geen misbruik van mezelf te laten maken. Uiteindelijk léér je mensen hoe ze met je om mogen gaan. Ik, als langdurig gepest kind, heb ergens in mijn lijf heus nog wel dat gevoel "ik ben niet goed genoeg zoals ik ben. Ik mag niet zijn wat ik ben". En vanuit dat gevoel kun je makkelijk de boodschap uitzenden "Geef mij maar niets. Ik heb niets nodig".
Interessant daarin is, dat ik een energieprobleem heb. Niet zo gek, als je er op deze (energetische) manier over nadenkt. Ik heb mezelf in het verleden jarenlang volledig leeggegeven aan iedereen. "Neem maar!" was mijn energetische boodschap. "Neem maar, maar vind me alsjeblieft aardig! Accepteer me alsjeblieft!"

De laatste jaren ga ik hier dan ook heel bewust mee om. Ik heb leren zeggen én geloven "Ik mag er zijn! Ik mag energie in me opnemen van het universum, van God en moeder aarde! Net als iedereen dat  mag, want deze bron is oneindig. Ik mág me vullen, ik mág bestaan, ik ben waardevol!" En daarmee ben ik o.a. fysiek een heel stuk beter geworden en heb ik steeds meer leren kiezen voor mezelf en mijn gezin, terwijl ik liefdevol om blijf gaan met de mensen om mij heen. Vanuit liefde en zachtheid en in verbinding te werken, in plaats van óf helemaal leeg te geven (en we kennen allemaal veel mensen die dat doen) óf hard en egoïsch te zijn (en die kennen we ook allemaal). In die liefde, voor je naaste én jezelf, vind je de balans.


donderdag 30 mei 2013

Bio schoonmaken


Hoe bewuster je gaat leven, hoe meer je op alle gebieden in je leven probeert om de meest milieubewuste manier te vinden. Zo was ik al een poosje aan het nadenken over schoonmaakmiddelen. Voor de was maak ik zelf al een hele poos gifloos wasmiddel (natuur ende pecunia besparen)
Ik maak zelf biologische zeep en we gebruiken steeds vaker soda en azijn om schoon te maken en baksoda in plaats van shampoo (hierover blog ik nog wel eens uitgebreid!) 
Toch was ik, aangezien ik licht smetvrezerig ben, wat huiverig voor de schoonmaakmiddelen: ik wil namelijk wel graag dat mijn huis veilig schoon is! 
Vorige week waren we in Den Haag om naar de verjaardag van een vriendin te gaan, en we gingen eerst even de stad in. Bij de Ekoplaza zagen we allerlei schoonmaakmiddelen staan en plotseling was ik er klaar voor. We kochten allesreiniger en glasreiniger van Sodasan en boenzeep voor de natuurstenen tegels in de keuken en wc. 
De volgende ochtend ging ik er eens goed voor zitten en ruimde het uitpuilende gootsteenkastje op! 

Voor: 



En na!


De nieuwe allesreiniger is op basis van suikertenside en sinaasappelolie. Suikertenside, heb ik intussen opgezocht, is een oppervlakteactieve stof die gemaakt wordt door een glucosemolecuul aan een olie (bijvoorbeeld kokos)molecuul te verbinden. Dit is momenteel de meest milieuvriendelijke manier. (milieukoopwijzer.be) En ik moet zeggen: het maakt heel goed schoon! Een druppeltje is genoeg op een doekje om heel veel af te nemen en in een emmer water hoeft maar 3 ml allesreiniger. Hierdoor gaat het ook nog eens heel lang mee. 

Vaatwastabletten staan er nog wel in, maar ik ga proberen hoe het werkt met soda zodra ze op zijn. Verder staat er wasbenzine en pokon in. Die pokon hoop ik ook te gaan vervangen door natuurlijk compostvocht (bokashi). Schuurmiddel wordt vervangen door (bak)soda. Op deze manier komt er door ons geen gif in het milieu, en ook hebben we dat gif niet in ons huis, op onze vloer en in de lucht die we inademen!

Een aantal dingen gebruiken we voorlopig wel op, zoals de allesreiniger met een A en het schuurmiddel, voor als er eens iets heel vies is, maar worden daarna in principe niet meer vervangen. Wat ik nog wel eng vind is de chloor! Liever gebruik ik het niet, maar ik weet niet goed of het nou écht veilig genoeg is om alleen soda in je wc te gebruiken! Feedback hierover is dan ook zeer welkom! 

zondag 19 mei 2013

Volkstuin!


Vorige week werden we gebeld. Er was een tuin beschikbaar gekomen op het biologische complex bij ons in de buurt, waar we ons vorig jaar in een opwelling voor hadden ingeschreven. De volgende dag mochten we al gaan kijken. 
Een zeer aardige meneer wees ons de weg: we mochten kiezen uit twee tuinen. De ene ingeklemd tussen allerlei andere tuinen en zonder uitzicht, de ander op een hoekperceel dichtbij de speeltuin, vlak naast een waterpomp en met prachtig idyllisch uitzicht over de sloot, fruitbomen en de bomenhaag langs de N9. Geen lastige keuze! Sterker nog, als ik keuze had gehad uit alle percelen op het hele terrein had ik vast deze gekozen. 
"Oei!" dacht ik vervolgens. "We vinden het al lastig de achtertuin vrij te houden van onkruid... hoe gaan we dat toen met een tuin van hon-derd-twin-tig vierkante meters?!"Ik besloot mijn licht op te steken bij mijn lieve vriendin Amber, die zelf een tuin heeft. "Jaaa!! Doen!!! Het is zoo leuk!" riep zij dwars door whatsapp mijn oor in. 
We luisterden naar haar advies en namen de tuin. En intussen sta ik te trappelen van enthousiasme! Ben is helemaal blij en kijkt de hele week in zijn grote tuinencyclopedie, fruitbomen zijn besteld (appels, kersen, pruimen, bosbessen en bramen) en gisteren gingen we planten. 


Sophie vindt het er helemaal geweldig. 



Zonnebloemen langs de rand van het perceel.





Spinazie en veldsla in een rechthoek.

Alles is netjes opgeschreven en ik heb precies uitgerekend wat we wanneer verder kunnen planten om zo lang mogelijk oogst te hebben, we hebben richeltjes gemaakt voor de lente-ui (officieel mag die maar tot eind april in de grond, maar alles is door de lange winter een maand verlaat, toch? Toch?), pastinaken, venkel, kroppen sla en wortels. Boven op de vensterbank van de studeerkamer staan allerlei peulvruchten, courgette en prei te ontkiemen. Ik ben zo benieuwd naar wat er allemaal op gaat komen! 

Koffie, maar dan bewust



In dit huis proberen we al langere tijd zo min mogelijk plastic te gebruiken. Plastic is namelijk best een schadelijk goedje. Het is giftig voor onszelf, én er drijft een nieuw continent, gemaakt van plastic, in de Grote oceaan, (http://nl.wikipedia.org/wiki/Kunststofarchipel) wat een enorme natuurramp is. Visioenen vliegen dan voor mijn ogen van zielige vogeltjes die denken land gevonden te hebben en met een snavel vol plastic crashen in de oceaan! Niemand neemt er de verantwoordelijkheid voor, omdat er natuurlijk geld mee gemoeid gaat. En zoals iedereen weet, is geld belangrijker dan de gezondheid van de aarde, de mensen en de dieren. Toch? En als niemand iets doet, klein of groot, verandert er ook niks.

Onder het mom van "verbeter de wereld, begin bij jezelf" nemen we dus nooit plastic tasjes aan (maar heb ik opvouwbare boodschappentassen van gerecyclede PET-flessen en van bio-katoen en jute) en probeer ik om nieuwe dingen zo veel mogelijk duurzaam te kopen. Dus een RVS drinkfles van greenjump (Kleen Kanteen) voor Sophie voor school in plaats van een Mepal plastic ding. Een fluitketel die ik voor altijd kan gebruiken in plaats van een nieuwe waterkoker, die van plastic is gemaakt en over een paar jaar weer stuk gaat. Glazen schalen voor in de koelkast in plaats van plastic tuppertjes. 

En zo vond ik mijzelve, nadenkend over het koffiezetapparaat. Hij doet het nog prima, maar ik hou van caffe latte (met rijstmelk, uiteraard) en daar is een filtermachine niet zo geschikt voor.
Ik vond uiteindelijk de duurzame oplossing: het koffiepotje! (Koffiepotje) Het is gemaakt van metaal en gaat eeuwig mee. Als hij niet stuk gaat hoef ik ook niet opnieuw iets te kopen wat grondstoffen gebruikt! 
En het allerleukste is nog dat hij echt zulke heerlijke koffie zet. Vele malen lekkerder dan de filtermachine. Je doet er water in en vult het filtertje met koffie en dan zet je hem op het laagste vuur. Als het water gaat koken wordt het door een slim mechanisme door de koffie gedrukt en zo krijg je heerlijke verfijnde koffie. Ik heb hem al een paar maanden en ben er nog steeds superblij mee!
Ben blijft gewoon voor zijn grote, diepe sloten koffie de filtermachine gebruiken zolang hij het doet. En ik geniet van de duurzame oplossing!

Long Time No Blog!

En het leukste daaraan is, dat ik aan alle kanten vragen en opmerkingen heb gekregen deze weken als: "Daar moet je over bloggen!" of: "Wanneer ga je weer een nieuw bericht schrijven?"
Het is heel leuk om te horen dat mensen de berichten ook daadwerkelijk lezen en nog leuk vinden ook!

De reden achter de radiostilte is, behalve slechte dagen, grote drukte in de muziek en een nieuwe volkstuin, dat ik bezig ben met een webshop! Heel leuk en heel spannend. Als hij up and running is blog ik erover!

woensdag 1 mei 2013

"Ziekte". Wat betekent dat?

Terwijl ik het vorige blogje zat te typen bedacht ik me dat ik hier toch eens wat dieper op wil ingaan.

Wat is ziekte? Waar komt het vandaan? Er is genoeg over geschreven, er zijn verschillende (tegengestelde) meningen. Maar hier volgt mijn eigen idee.

We hebben een lijf, dat lijf bestaat in de materie. We hebben emoties, die bestaan deels in materie en deels daarbuiten. We hebben een ziel die dat alles overstijgt. We hebben een ego, dat bestaat uit het beeld dat wij van onszelf hebben, de pijn en het verdriet die we hebben geleden. We hebben een ratio, waarmee we denken, en waarmee velen van ons zich volledig vereenzelvigen. We hebben ook een (familie)verleden dat ons beïnvloedt.

Alles wat wij zien bestaat uit energie die in meer of mindere mate trilt. Er bestaat ook energie die we niet kunnen zien. Denk maar aan ultraviolet licht, denk aan radiogolven. Ik denk dat ook onze gedachtes en emoties daarom een bepaalde vorm van energie zijn, die dus invloed heeft op de materie die ons lichaam is. Wij zijn niet ons denken, maar we leven wel in een zeer rationele wereld en heel veel mensen leven volledig in hun hoofd, in hun denken. Als je dat denken ontstijgt, als het ware gaat kijken naar je gedachtes, vang je een glimp op van de ziel, van wie je eigenlijk bent. Als je uiteindelijk het denken, de ratio, kunt gebruiken voor waar het bedoeld is zonder het te wórden, kom je een eind in de buurt van bevrijding.

Emoties hebben de onhebbelijkheid zich te willen opslaan in je lijf. Vooral je wervelkolom heeft daar een handje van. Hoe lager in de wervelkolom, leert de yoga, hoe langer geleden dat de emotie plaatsvond.

Als zo'n emotie vast gaat zitten kan de energie, die wij zijn, daar niet meer lekker stromen. Er ontstaat een stagnatie, en op zo'n stagnatie kan op een gegeven moment "ziekte" ontstaan. Die dus vaak heel ergens anders vandaan komt. En omdat je lijf in materie bestaat, is die energie veel inerter, onbeweeglijker, en is zo'n ziekte lastiger op te lossen. Vaak snap je het in je hoofd, of vooral in je ziel, allang, maar je lijf hobbelt daar een beetje achteraan. Ook zijn er vaak dingen "overerfd". Zoals de allergieën die mijn moeder heeft, ik ook heb, en een gevoelige Sophie met aanleg voor allergieën.
Dat betekent dat je als het ware bij de geboorte al beïnvloed wordt door wat daarvoor is gebeurd!

Als ik mijzelf maar even als voorbeeld neem: ik denk dat mijn verleden, hoewel op zich volledig verwerkt en vergeven, wel degelijk een grote invloed heeft gehad op mijn gezondheid. En door daar energetisch naar te kijken, kan ik daar absoluut een invloed op uitoefenen. Allereerst door positief te zijn en denken. Ik ben nooit zielig in een hoekje gaan zitten, "kijk mij eens ziek zijn". Ik heb altijd geprobeerd om een oplossing te vinden. Maar, ik denk dat ik wel lang niet altijd liefdevol genoeg ben geweest naar mezelf, niet geduldig en accepterend genoeg ben geweest, en daarmee mezelf lange tijd toch heb tegengewerkt. "Je MOET" is geen fijne zin, maar maar al te vaak zeggen we niks anders tegen onszelf. Wat hebben we hoge verwachtingen van onszelf!
Ik ben zelf geen voorstander van helemaal in de oude emoties en oude pijn duiken om die op die manier op te lossen. Voor mij werkt het beter om in mijn kracht te staan, en vanuit die kracht te kijken naar wat er aan de hand is. Emoties en oude pijn zien en ervaren, zonder me helemaal te laten meeslepen erdoor. Zo stroom je langzamerhand nieuwe, liefdevolle, helende energie in je lijf, die je steeds verder heelt.
Vaak is het, zeker voor mensen die een nare jeugd hebben gehad, alsof je een ui pelt. Je komt na het afpellen van een laagje een nieuw laagje tegen.

Mijn proces duurt lang. Misschien omdat het diep zit en omdat het iets is wat, omdat het in de materie bestaat, niet makkelijk oplost. Omdat er in mijn familie al een lange cyclus van ziekte heerst (een cyclus waarvan ik altijd heb gezegd: die stopt bij mij!) Of misschien omdat ik toch nog niet alle lessen heb geleerd die ik ervan te leren heb.

Wat ik sowieso geloof is dat mijn pad mijn pad is, omdat ik moet leren wat ik heb geleerd. En omdat ik daarmee ook weer andere mensen verder kan helpen op hún pad. En dat laatste is een prachtig en dankbaar iets. We leren vaak het meeste van de dingen die níet leuk zijn, en wie heeft er eigenlijk gezegd dat het leven alleen maar leuk zou (moeten) zijn?

Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, je kunt "ziekte" benaderen vanuit materie, vanuit lijf, vanuit de westerse medische wetenschap, of (eigenlijk en/of) vanuit de energetische, emotionele, zachte kant. Het is niet zo dat het ene goed is en het andere fout. Het is wel interessant om eens goed te kijken naar hoe we ziekte benaderen. Zo vinden we het helemaal niet gek dat we, als we een wondje hebben, een korstje kunnen vormen en na een week weer een mooi nieuw huidje hebben. Maar geloven we niet dat veel ziektes ooit kunnen genezen.
Ook hoor ik zo vaak mensen praten over "mijn ziekte". Alsof ze die ziekte bezitten. Of misschien wel de ziekte hen. En daarmee krijg ik altijd het idee dat er een stukje van dat ego tussenzit. Wat levert het je op om ziek te zijn? Aandacht? Liefde? Erkenning? Wat betekent het als je niet meer ziek bent? Wat zou er dan veranderen, positief en negatief?
Ik geloof in ieder geval dat genezing mogelijk is. En door beide kanten te benaderen, zowel materie als energie/emotie hoop ik dat ik snel voorgoed uit de cyclus van ziekte kan stappen.
En omdat ik me zo bewust ben van al deze processen, hoop ik vooral dat ik Sophie een gezond leven kan helpen bereiken!

NMT

In mijn zoektocht naar een goede gezondheid heb ik al veel dingen geprobeerd, vele van deze met een effect. Zo bezocht ik (ik heb het nu even alleen over het fysieke, niet het energetische vlak waarop ik zelf en met hulp van geweldige spirituele leraren veel werk verzet) acupuncturisten (een effect maar geen oplossing), homeopaten (Sophie is door een homeopaat echt gered toen ze eens heel ziek was, maar bij mij heeft het nooit veel geholpen), voedingsdeskundigen (die wel dingen aandroegen maar nooit voor een echte oplossing zorgden) en orthomoleculaire artsen. Deze laatsten hebben zonder twijfel het meeste geholpen om oorzaken te vinden en oplossingen aan te dragen. Met name een geweldige arts in de omgeving van Huizen heeft mij echt enorm verder geholpen.

Sinds een aantal maanden ben ik hard bezig om te proberen mijn voedselallergieën op te lossen met NMT, wat staat voor Neuro Modulatie Techniek.
Het is een behandeling die enigszins samenhangt met acupunctuur en dingen zoals NAET (een allergiebehandeling). Een vriendin van mijn moeder geeft toevallig deze behandeling. Ik ken haar al een hele poos en weet heel goed wat een geweldige therapeute zij is. Toen ik nog in Delft woonde studeerde zij voor acupuncturiste en mochten wij gelukkig proefkonijnen zijn! Sindsdien heeft ze vele andere opleidingen gevolgd en nu doet ze vooral NMT.

Het is best moeilijk te begrijpen wat de behandeling eigenlijk doet. In het systeem bestaan een hele hoop protocollen die op bepaalde gebieden in het lichaam werken met geluidsgolven. Dit klinkt heel zweverig maar eigenlijk is het zo gek niet: ons lichaam bestaat nu eenmaal uit energie die op verschillende frequenties trilt. Dat je die trilling kunt beïnvloeden met trilling is best logisch. Vooral gaat het erom om "informatiefouten" uit je lichaam te halen. Als je bijvoorbeeld allergisch bent voor pinda's, komt dat omdat je lichaam denkt dat de pinda's gif zijn en er een hele hoop histamine tegenaan gooit. Als je dus je lijf kunt vertellen dat de pinda's helemaal geen gif zijn, kan de allergie worden opgeheven. Op deze manier kunnen heel veel dingen behandeld worden.
De laatste maanden hebben we hard gewerkt aan de allergieën en de resultaten liegen er niet om. Ik kan weer een stuk meer granen eten (boekweit, gierst) en allerlei andere voedingsstoffen worden ook makkelijker. Zo heb ik laatst pistachenootjes gegeten en zelfs een keer een stukje geitenkaas! Al deze dingen waren vorig jaar ondenkbaar.
Ik ben dan ook erg enthousiast over deze behandeling en ga met goede moed door, ook al zijn de behandelingen ver en soms best heftig: je kunt erg moe worden als een allergie eruit wordt gehaald.

Gisteren was ik echt een dweil. Heel erg moe. Ik ging naar de behandeling (gecombineerd met acupunctuur) en voelde me erna al wat beter. En vandaag voel ik me hartstikke goed! Hopelijk blijft dat een hele poos aanhouden.

Ik heb expres niemand bij naam genoemd, maar mocht je informatie willen over één of meerdere van de artsen/behandelaars mag je me natuurlijk mailen.


zaterdag 27 april 2013

Kind Kwijt!

We lopen op de zaterdagmarkt in Alkmaar. Mijn ouders gingen ook naar het centrum vandaag dus we hebben afgesproken koffie te drinken.

We zijn in de Groenhofpassage, waar de gezondheidswinkel een open ingang heeft met de Ekoplaza in dezelfde passage. Ik sta mij een weg te banen door het bos van calciumtabletten en zeg Sophie dat ze vast naar papa mag lopen in de natuurwinkel. Mijn vader rijdt achter haar aan.

We lopen een halve minuut later achter haar aan en ik zie Ben. Maar geen Sophie.

"Sophie!!" roept mijn moeder. Ik hoor de paniek in haar stem. Ik blijf heel rustig. Mijn intuïtie zegt dat alles goed is. Maar toch wordt snel die intuïtie overschaduwd door instinct. Paniek. Mijn kind. Is. Weg.

Alles stopt. De wereld om me heen vervaagt. Alle emoties, fysieke gevoelens, alles verdwijnt. Er is nog maar één ding in de wereld. Wat als ze is meegenomen. Wat als we haar nooit meer vinden. In mijn hoofd verschijnt een beeld van twee ouders die zonder kind naar huis gaan.

Ik loop door de natuurwinkel. We rennen naar buiten de markt op. "Laten we verspreiden!" roept mijn moeder. Intussen beginnen allemaal mensen mee te zoeken. Overal lopen mensen die roepen "Sophie! Sophie!"
Ik besef me dat ze niet dicht in de buurt is. Ze is al minutenlang weg. Ik moet de politie bellen.
"Met de alarmcentrale, waarvoor belt u? Brandweer, politie of ambulance?"
De politie zegt dat ze meteen komen, nemen haar naam op en ik beschrijf gedetailleerd hoe ze eruit ziet en wat ze aanheeft. Ze zeggen dat ik terug moet bellen als ze gevonden wordt. En dat ik terug moet de natuurwinkel in om op ze te wachten. Ik loop terug, langs mijn vader die daar wacht voor het geval ze daar terugkomt. Even overspoelt het me en een van de vrouwen die meezoekt zegt: "Wil je water of even leunen?" "Ik moet haar vinden!" antwoord ik.

Een eeuwigheid later belt mijn moeder. Ik versta haar niet want ze snikt. "Heb je haar!!" roep ik.

"Ja". Hoor ik. "Ze was bij de toko". De toko. Zo'n 100 meter verderop.

Ik ren erheen en omarm haar in de armen van mijn moeder. Eerst bel ik nog de politie om te melden dat ze gevonden is. Pas daarna breek ik. Ik neem haar in mijn armen en een snik komt naar boven. Oerverdriet. Snikkend vanuit mijn tenen ga ik met haar op de stoep zitten en hou haar zo dicht als ik kan tegen me aan. Tijdenlang zitten we zo. Ben komt aangerend en neemt haar in zijn armen. De wereld kan weer gaan draaien.

Sophie had blijkbaar bedacht dat Papa in de toko was en was daarheen gelopen. Bleek kwam ze, vertelt mijn moeder, uit de toko met haar armpjes hoog en zei "Papa was er niet!"

"Nou." Zeg ik na een poosje. "Zullen we dan maar even naar de natuurwinkel gaan?"
Ik doe mijn boodschappen en ga daarna nog maar eens op de stoep zitten voor de natuurwinkel. Na een poosje gaan we verder. En zo gaat het gewone leven door. Er is niks ergs gebeurd. Sophie is bij ons.
Om de beurt zuchten we eens diep.

Het lijkt zo dichtbij ineens. In een flits kan je leven nooit meer hetzelfde zijn.

Wat ben ik in- en indankbaar.

Update een paar uur later: Sophie is heel knuffelig en ook duidelijk geschrokken. Dit levert wel prachtige opmerkingen op. Zo zegt ze steeds "Mama wat moest ik toch zonder jou!" en "Mama ik hou van jou!" en net zei ze: "Jeetjemekweetje wat waren lullie mij kwijt!"
Oh, en: "Hoe smaakte je neus?" nadat ik die spoelde met een netipot. Die snap ik nog niet helemaal... 
We kijken snooker en Sophie staat voor de tv met haar hand vlakbij en zegt "Ik hou de bal wel tegen!"
Telkens komt ze weer een knuffel halen. "Volgende keer als ik Papa kwijt ben zeg ik 'Opa, kom je mee?'"

De Fluor Controverse




Een paar maanden geleden besloot ik zelf mondwater te maken. (Een recept zal ik plaatsen in een apart bericht) omdat ik niet meer mondwater wilde gebruiken met allerlei chemicaliën erin. Dit beviel heel erg goed.

Mede daardoor begon ik steeds meer na te denken over tandpasta. Hoewel je natuurlijk de tandpasta uitspuugt neemt je mondslijmvlies heel veel op van wat er binnenkomt (denk maar aan vitamine B12 tabletjes die je onder je tong moet laten smelten zodat het opgenomen wordt, of het welbekende hartpilletje onder de tong). Maar ik had twee grote bezwaren tegen iets veranderen op tandpasta-gebied om twee redenen:

1) Fluor heb je nodig? Toch? Anders krijg je direct grote gaten? Als kind kreeg ik zelfs fluorbehandelingen!
2) Sinds jaar en dag heb ik gevoelige tanden, vooral de voortanden. Dit kan echt ontzettend pijnlijk zijn en dus gebruik ik, sinds datzelfde jaar en dag, sensodyne tandpasta om die pijn te voorkomen.

In de natuurwinkel stond ik vorige week, met biologische tandpasta in mijn handen met daarin alleen maar kalk, glycerine en muntolie, mij deze punten hardop af te vragen toen ik werd aangesproken door een man. Hij vertelde me dat het grote onzin is dat je fluor nodig hebt, sterker nog, dat fluor giftig is! En helemaal geen gaatjes voorkomt!
Door zijn woorden enigszins gerustgesteld kocht ik de tandpasta, maar nam me uiteraard wel voor alles grondig uit te zoeken.
Die zelfde dag verscheen er toevallig op facebook een blog over fluoride en tandpasta, die ik helaas niet meer kan vinden. Maar nadat ik zelf ging zoeken vond ik alleen maar bronnen die stelden dat het zo is dat fluoride niet alleen erg schadelijk voor ons is, maar zelfs dat het onze tanden niet beschermd! Gegronde wetenschappelijk onderzoeken wijzen dit uit. Zie bijvoorbeeld:

http://www.globalhealingcenter.com/health-hazards-to-know-about/where-the-yellow-went
http://www.naturalnews.com/029140_toothpaste_fluoride.html

Als je even googlet valt je mond echt open.

We zijn dus rustig begonnen met het poetsen met de tandpasta van de natuurwinkel en voor Ben en Sophie ging dat prima. Maar na een week begonnen mijn tanden weer gevoelig te worden.
Dus googlede ik nog even verder en vond vele recepten om zelf tandpasta te maken met baksoda.

Deze wat samenstellend kwam ik tot de volgende versie:

2 delen baksoda
5 delen kokosolie
druppels etherische muntolie, kruidnagelolie en mirreolie (deze laatste twee hebben een zeer goed effect op de mond)
paar druppels stevia om de smaak van de baksoda te neutraliseren.

De afgelopen twee dagen heb ik hiermee gepoetst. En ik ben volledig verbouwereerd. Niet alleen is de gevoeligheid weer weg, maar ook hebben mijn tanden nog nooit zo glad en zo schoon aangevoeld. Ongelooflijk!

Op maandag ga ik een biologische tandarts bellen om meer informatie te krijgen. Ik wil zoveel mogelijk kennis vergaren zodat ik een geïnformeerde beslissing kan nemen. De informatie wordt dus nog vervolgd!

Nog even over de ingrediënten:

Baksoda is een zeer veelzijdig goedje. Je koopt het het beste bij de drogist in grote verpakking (en dus niet in kleine dure supermarktzakjes) of in een toko ofzo. Je kunt het gebruiken om gebak ed. te laten rijzen, maar vooral ook als mild schoonmaakmiddel. Wij gebruiken het al een hele poos in plaats van shampoo (hierover later een post), maar je kunt het ook gebruiken om op een zeer milde manier andere dingen schoon te maken. Ook kun je, als je "verzuurd" bent (hiervoor kun je je speeksel of urine met een ph papiertje testen) baksoda opgelost in water drinken, omdat het alkalisch is.
En ook niet onbelangrijk: het schijnt je tanden witter te maken!
Kokosolie schijnt, behalve gezond, ook nog eens anti-schimmel te zijn en gifstoffen uit je lijf te halen. Hierdoor wordt aangeraden de tandpasta wel uit te spugen (ook al zijn alle ingrediënten volledig eetbaar) omdat je mond daar nogal wat gifstoffen schijnt te verzamelen.
Kruidnagelolie is antiseptisch en helpt herstel.
Mirre-olie geneest en herstelt.

Een linkje naar een van de recepten (hoewel ik zelf niet zo snel xylitol zou toevoegen omdat ik niet goed tegen zoetstoffen kan):

http://wellnessmama.com/2500/homemade-remineralizing-toothpaste-recipe/

Ik ben erg benieuwd naar jullie eventuele ervaringen!

The Blackbird Saga

Het lijkt wel een soap in onze achtertuin.

Gisteravond roept Ben opeens: "HEE!!" en vliegt naar buiten. Verschrikt kijk ik op van mijn haakwerk en zie een kauw wegvliegen, achternagezeten door een boze merel.
Had die gemene kauw toch bijna de eitjes verschalkt!!

Nu zijn kauwen sowieso niet onze favoriete vogels sinds ze al 3 jaar proberen nesten te bouwen in onze dakgoot, waarmee ze een ongelooflijk kabaal creëren en en passant de isolatie uit ons dak verwijderen, waardoor wij door de zolder zo naar buiten kunnen kijken. Dit gedrag maakt je niet populair in ons huis, als kauw.

Ik maakte me grote zorgen om de arme merel, maar gelukkig: net liep ik naar buiten en keek naar het nest en twee kraaloogjes keken mij aan (en vlogen toen pas weg). Wie weet heeft de merel na gisteren door dat we haar geen kwaad zullen doen! En nu maar hopen dat we de kauwen steeds op tijd kunnen wegjagen...


woensdag 24 april 2013

Wat Te Doen Bij Broedse Merels?

In onze met klimop bedekte schutting zit een merelnest. In het nest liggen vijf prachtige zeegroene eitjes met donkere spikkels. Ze zijn kleiner dan een paasei. Op het nest zit een vrouwtjesmerel, dat wil zeggen, tótdat wij de tuin inlopen! Zodra de deur opengaat vliegt de merel naar de overkant van het water.

En dat vind ik dus niet zo fijn. Want ik maak me zorgen: wat nou als het feit dat wij in de tuin komen ervoor zorgt dat de merel haar nest verlaat? Eigenlijk zou ik zo in staat zijn om daarvoor twee weken binnen te blijven! Maar dat is wellicht wat overdreven...

Net heb ik dus maar de vogelbescherming gebeld en gevraagd hoe het zit met zo'n nest. Hoe lang kunnen de eitjes zonder de mama? Ik voelde me wel enigszins stom toen ik het keuzemenu tegenkwam: "Kies 1 voor vragen over bestellingen. Kies 2 voor vragen over leden. Kies 3 voor overige vragen". Nergens "Kies 4 voor vragen over wilde vogelnesten in uw tuin"...

De vriendelijke man antwoordde me evenwel, nadat hij had opgemerkt dat het fijn was dat ik me ontfermde over de merels (haha) dat als de eitjes eenmaal bebroed zijn als het goed is de merel haar nest niet meer verlaat. En dat er ook een gewenning zou moeten optreden als ze eenmaal doorheeft dat wij haar geen kwaad gaan doen.

Hm. Gerust ben ik er nog niet op! Ik vind het echt superleuk dat ze onze tuin hebben uitgezocht om te nestelen en ik wil zo graag kleine mereltjes zien leren vliegen! Hopelijk leert de merelmama snel dat ze bij ons welkom is en lekker op haar nest kan blijven zitten.

zondag 21 april 2013

Full Circle Moment

Toen ik zwanger was kon ik haast niet geloven dat ik echt een kind zou krijgen. Ik had ook in de eerste maanden nog niets gekocht voor het kindje, ik wilde eerst de magische twaalf wekengrens voorbij! (Voor mensen zonder kinderen en/of andere kleintjes in de omgeving: de kans op een miskraam is de eerste 12 weken zo'n 10 procent. Daarna neemt die drastisch af.)
Het eerste wat we kregen was het kraamkado van mijn ouders: een prachtige Easy Walker wandelwagen. Het was Kerstmis. Ik was hartstikke ziek maar verder zag je nog niks.
Ik kan me zo goed herinneren hoe ik naar die wagen keek en er wat emotioneel van werd. Nu was het een nieuw ding wat ik helemaal niet kende, straks zou ik dat ding elke dag gebruiken. Jarenlang. Het zou gewoon worden. En op dat moment overweldigde dat besef mij nog een beetje. Toen de anderen even naar boven gingen (ik weet allang niet meer waarom) liep ik naar de wagen toe, pakte het handvat en reed wat heen en weer. Traantjes welden op in mijn ogen. Het was het eerste tastbare baby-item.
Er bestaat een foto van dat moment. Je ziet in mijn ogen de verwondering, de verwarring en de ontroering.

Overigens, tot Sophie geboren werd kon ik me nog steeds eigenlijk niet voorstellen dat ik een kind kreeg. Mijn eerste opmerking was dan ook toen ze eruit was: "Oh mijn God, er is gewoon echt een baby!". Maar dat terzijde.
We namen haar mee naar huis en de eerste weken sliep ze in de reiswieg, zodat we haar vlak naast mama's bed konden zetten en omdat het ledikant nog zo groot was voor haar!
Jarenlang was de buggy de vaste metgezel. Ik leefde maanden met een neergeklapte achterbank, omdat alleen zo de reiswieg mee kon. Onsterfelijk werd het moment dat een nogal onnozele bakker vroeg "Kan ze wel ademen in dat ding?" toen de regenkap erop zat. ("Nee meneer, ik laat mijn kind rustig stikken...")
We liepen kilometers om haar in slaap te krijgen toen ze heel klein was en veel huilde.
We wandelden door bossen, steden en velden. Haken werden aan de zijkant gehangen zodat er een belachelijke hoeveelheid boodschappen aan paste. Hij werd, inderdaad, gewoon. Sterker nog, toen Sophie er niet meer in ging moest ik erg wennen aan het weer zelf dragen van al die spullen!

En nu is die baby bijna vier. Ze gaat bijna naar school. Ze zit allang niet meer in de wagen. We hadden hem nog een poosje bewaard, voor het geval ze een keertje ziekig zou zijn en niet ver zou kunnen lopen. Maar de tijd was rijp: ik zette hem op Marktplaats. Ik zette Sophie nog een keer in de wagen bij wijze van afscheid en maakte een foto van haar in de reiswieg, waar ze natuurlijk aan alle kanten uit stulpte.

Snel kwam er een bieding voor de vraagprijs en vandaag om vijf uur zou 'ie worden opgehaald.

En zo stond ik, vanmiddag om kwart voor vijf, met de buggy in de woonkamer. Net als vierenhalf jaar geleden. Ik reed hem een beetje heen en weer. Tranen kwamen in mijn ogen. Mijn baby gaat naar school. Het einde van een tijdperk.

Ben maakte nog snel een foto. Geen verwarring dit keer in mijn ogen, geen verwondering. Wel ontroering en een portie melancholie.

Om vijf uur ging de bel. Een aardige mevrouw nam hem mee voor haar dochtertje. Ik gaf hem aan haar en keek haar na door eerst het eerste keukenraam, toen door het tweede. De wagen zijn nieuwe bewoonstertje tegemoet, de oude bewoonster haar eigen toekomst tegemoet.

Mama pinkte nog maar een traantje weg. Kleine kindjes worden groot!

vrijdag 19 april 2013

De Avonturen van Ko en Nijn

"Ding dong!" Sprak de bel.
Voor de deur verscheen een dame  met twee zoontjes.
"Heeft u twee konijnen?" sprak zij.
"Oh oh...." dacht ik.

Door de storm bleek het konijnenhok, dat enorm is en uit twee delen bestaat, opgetild te zijn, waardoor de verbindende ijzertjes gebroken waren en het ene deel tien centimeter van het andere deel vandaan stond.
Ko en Nijn hadden zich dit geen twee keer laten zeggen en hadden de pootjes genomen.

Ik vond ze op het stukje grond van de gemeente naast onze tuin. Prinsheerlijk zaten ze gras, blaadjes en bloempjes te eten. Ze waren in de verste verte niet van plan terug te keren naar hun hok.
Maar ja, honden, katten en zeemeeuwen lagen op de loer! Werkelijk alle roofdieren in de natuur zagen twee lekkere knakworstjes rondlopen! Om van die grote agressieve auto's nog maar niet te spreken!

Met hulp van de vrouw en haar zoontjes ving ik ze één voor één. Ko en Nijn namen het me niet in dank af.

Maar het lekkere appelklokhuis dat ze kregen, dát dan weer wel!

En volgende week kopen we een mooie grote ren, die we op het gras kunnen zetten, zodat ze naar hartelust bloempjes kunnen eten. Konijnen blij en wij hoeven mooi geen gras meer te maaien...

vooruitgang!

En toch ben ik, ondanks de laatste blog, zeer positief gestemd.

Vroegah, namelijk, had het me minstens een week of twee gekost na zoiets om weer op de been te komen. Nu kwam ik al na 48 uur weer wat bij en een dag later deed ik het weer redelijk!

Ik zie dit als een zeer positief iets. Liever heb ik natuurlijk dat ik volledig beter ben en daar blijf ik me volledig voor inzetten, maar voor nu is het: vooruitgang!

Geduld en liefde zijn onontbeerlijk bij dit proces. Niet vol tegen de stroom in, maar met de stroom mee. Je best doen in alles en je grenzen opzoeken, maar er niet overheen gaan.

Of zoals in de yoga omschreven: Samtosha. Het is zoals het is, en zoals het is is het goed. 

Of zoals ze zo mooi zeggen in de Amerikaanse AA/12 step programmes:

Lord, grant me the serenity to accept the things I cannot change,
The courage to change the things I can,
And the wisdom to know the difference

woensdag 10 april 2013

Afgestraft

"Normaal zeggen ze je ogen zijn groter dan je maag maar bij jou is 't: je hoofd wil meer dan je lijf"

Dit appte mijn moeder me net.

Vrijdag had ik rustig aan gejogd. Ik hou enorm van joggen en ik probeer dan ook heel, heel rustig opbouwend dat weer te doen. Ik was er zaterdag en zondag moe van: dat weet ik, dat had ik ingecalculeerd. Mijn lijf herstelt nou eenmaal (nog) niet zoals een "normaal" lijf dat kan.
Op maandag ging ik vol enthousiasme weer joggen. Heel rustig aan en ook maar een heel klein stukje. Maar ik voelde het al meteen bij terugkomst. Uitgeput. En uitgeput betekent niet meer van de bank kunnen opstaan. Naar boven geholpen moeten worden. De volgende ochtend gebroken wakker worden. De hele ochtend niet eten omdat je simpelweg de energie niet hebt om iets te maken. En je eigenlijk ook te misselijk bent om eraan te denken. De hele dag op de bank terwijl je moeder voor je kind zorgt. Berichten lezend van slagende medestudenten van de yogaopleiding op hun examendag: die opleiding die voor jouw lijf nog te zwaar was en waar je mee moest stoppen.
De volgende ochtend wakker worden en nog steeds duizelen van het gevoel door behangplaklijm te bewegen. En je afvragen hoe je in hemelsnaam deze week doorkomt met leerlingen en een concert.
Natuurlijk lukt me dat. Het lukt me altijd om mijn verantwoordelijkheden na te komen, hoe dan ook.

Jaja, ik weet het. Luister naar je lijf. Maar hoe moeilijk is dat soms. En hoe hard is de klap soms.

Jarenlang heb ik angstvallig mijn mond gehouden over hoe het met me ging. De schijn opgehouden. Ik droeg de last alleen, in stilte. Omdat ik bang was geen werk meer te krijgen als mensen dit over me wisten. Terwijl ik nog nooit een concert heb afgezegd, altijd overal bij ben, alle repetities doe en mijn zaakjes in orde heb. Instorten doe ik thuis wel. Ergens waar niemand het kan zien.
Zwaar is het wel om te doen alsof. En ik wil dat niet meer. Ik wil graag zingen maar ik moet eerlijk zijn en luisteren naar wat mijn lijf me vertelt. Ik moet helen. Ik moet mezelf de tijd geven. En als mensen me willen horen zingen kunnen ze vertrouwen dat ik er zal staan en dat ik alleen aanneem wat ik aankan. I'm nothing if not a fighter.

Maar op dagen als vandaag ben ik soms een beetje moegestreden.