Haar reactievermogen doet het meer dan prima, dat is al meerdere keren in het verkeer aangesproken en bewezen.
Een paar weken geleden kochten we een simpel telefoontje voor haar waarmee ze kan bellen in een noodgeval, of als er een speelafspraakje gepland moet worden.
Dus gisteren was het zover. Ze mocht alleen naar huis fietsen vanaf school. Het is een heel veilige route: ze hoeft maar op één rustige weg over te steken en verder heeft ze overal voorrang. Er zijn geen stoplichten, er is één rotonde (waarop ze voorrang heeft) en overal een gescheiden fietspad. We hebben het een aantal keer geoefend, waarbij ze zelf mocht fietsen met een van ons 10 meter achter haar.
Maar toch hè. Maar toch. Jeminee wat is dat spannend. Het slaat nergens op! Toen ik zou oud was als zij ging ik nota bene alléén vanaf Delft met de tram naar Den Haag CS en dan lopend naar het conservatorium! Ik fietste al twee jaar van én naar school, over veel gevaarlijkere kruispunten. Kom op! Maar toch. Och mijn moederhart.
Natuurlijk stond ze om tien over half één trots in de gang. Helemaal zelf. Hartstikke goed voor haar, dat ze dat vertrouwen van mij krijgt en in zichzelf mag hebben. Het Grote Loslaten gaat verder en verder...
Gelukkig mag ik haar voorlopig ook nog regelmatig ophalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat je een bericht achterlaat :)