Nou ben ik op zich persoonlijk niet zo heel erg van de kermis, vooral omdat het een echte aanslag op je zintuigen is. Overal herrie, flitsende lichten en veel drukte. Niet echt mijn ideale omgeving ;)
Maar, als je dan een kínd mee hebt, die alles helemaal geweldig vindt, dan wordt het in ene toch een heel ander verhaal. Dus gaan we elk jaar heen.
Toen Sophie twee of drie was ging ze op de draaimolen en mocht ze springen op de trampolines. En elk jaar kwamen er attracties bij die opeens ook voor haar geschikt waren. In het begin hield ik mijn hart vast toen ze in die gekke draaibank ging! Maar ze vond het geweldig, niet eng, en haar buik vond het ook prima.
Intussen is ze 1.35 en durft werkelijk álles. Maar ja, mijn hoofd en buik vinden achtbanen en spring/draaidingen niet meer heel fijn. Het hoofd van mijn moeder ook niet. En Ben gaat spugen van dingen die te hard draaien, wat toch bést een domper is op je algehele kermiservaring ;). Dus ik was mij aan het beraden hoe we dat zouden doen! Het arme kind alleen overal insturen was toch ook niet leuk!
Gisteren was hier Sophie´s Grote vriendin M. Zij is 15 en hartstikke leuk. Dus er ging een gloeilampje boven mijn hoofd branden en ik sprak tot Sophie: ¨Je kunt M wel vragen of ze meewil naar de kermis!¨
Waarop M zei: ¨ik kan vandaag wel?¨
Een half uur later zaten we op de fiets. (Ik ook!! Yeah!! Voor het eerst weer naar de stad gefietst, en zonder pijn!!). Sophie en M zouden lekker de kermis op gaan, mijn moeder en ik deden een klein beetje kermis en dan even lekker een rondje stad. Mijn lieve moeder gaf ze geld mee.
De fietsen in Overstad geparkeerd, liepen we de Gedempte Nieuwesloot op. Op het pleintje bij de Ekoplaza vonden we direct Sophie´s eerste gewilde object: een eng spring- en draaiding. Snel werden er kaartjes gekocht en daar gingen ze! Mini en maxi, lange en korte benen die op en neer zwaaiden. Blije gezichten.
Naast het springding stond de Freefall Tower. Een enorme toren van 90 meter hoog, waar een cirkel met stoelen omhoog ging en dan 80 meter naar beneden viel. En ik stond het zo eens aan te kijken. Het draaide niet hard. Die vrije val leek me wel spannend, maar hee, da´s drie seconden!
M en Sophie kwamen uit het springding en M keek me aan en zei: ¨Ga je mee?¨ En voor ik het wist had ik ja gezegd.
En jongens. Het wás me toch gaaf!!! Eerst gaat ´ie een stukje omhoog. En hij draait rustig een rondje. Dat gaat ´ie een eindje verder omhoog. En dan kiept ´ie de stoelen een eindje naar voren!! Dat vond ik best spannend. Je weet rationeel wel dat het goed gecheckt en veilig zal zijn, maar je voelt toch ergens in je: als ik nu val...
Maar natuurlijk val je niet. En vervolgens kiept ´ie nog een paar keer, draait een paar rondjes en gaat dan helemaal omhoog en oh, oh, oh, het úitzicht. Zo gaaf. Je kunt heel Alkmaar zien, helemaal tot aan de zee, alle velden om de stad heen. Van héél ver onder je hoor je de dramatische muziek en dan aftellen. En daar gingen we. Vrije val. 80 meter. Even héél spannend. Je maag blijft nog even bovenaan de toren. Maar voordat je lijf het echt doorheeft ben je alweer veilig op de grond. Wát tof. We kwamen er helemaal blij uit.
En zo heb ik meteen dat stukje hoogtespanning van laatst aangepakt, toch?
De dames gingen vervolgens samen verder, en later hoorde ik dat ze nog in de draaibank en een huis waarin alles trilt en beweegt waren geweest. Ze hadden het geweldig gehad. En wij ¨groten¨ ook.
Blij fietsten we weer naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat je een bericht achterlaat :)