Speak Your Truth: Spreek/leef je eigen waarheid.

In april, toen ik uit het ziekenhuis kwam, (zie deze blog voor meer daarover), ben ik al snel in meditatie
op zoek gegaan naar ¨Waarom gebeurt dit nu? Wat heeft dit me te vertellen?¨
Ik geloof namelijk dat dingen niet zomaar gebeuren en dat dit soort ziekteprocessen vaak een diepere betekenis hebben dan alleen je lijf. En meditatie is een manier om in contact te komen, los van je ratio, met je innerlijke weten. Nou ga ik, sorry, niet veel vertellen over waar dit proces dan voor mij over ging/gaat. Dat is ietsje te persoonlijk voor een blog. Maar wel vertel ik een heel belangrijk punt eruit, namelijk: Speak Your Truth. Spreek je waarheid. Wees echt, wees wat en wie je bent, zonder dat je je bezig houdt met wat anderen van je vinden.

En dat is nogal een Ding. Ik ben namelijk een gepest kind. En gepeste kinderen zijn vaak meesters in aanpassen. Ik weet feilloos, zonder onecht te zijn, precies bij elke persoon dát stukje van me te laten zien dat bij die persoon past. Ik zal niet snel iets zeggen over iets waarvan ik vermoed dat zij het er niet mee eens zal zijn. Of waar zij niets mee zal kunnen. Ik ben heel behoedzaam om maar niets verkeerds te zeggen of te doen.
Dus eigenlijk ben ik steeds aan het denken: ¨wat wil de ander horen?¨ In plaats van: ¨Wat wil ik zeggen?¨

Nou. Het punt om dat los te laten is dus nu ;-)

Affijn. Mijn lieve vriendin H las vorige week mijn blog over gezondheid en ze zei tegen me ¨weet je nog dat je vroeger helemaal niet wilde dat ik daar iets openbaar over zou zeggen, omdat je niet wilde dat iemand het wist? En weet je nog hoe lang het duurde voor je tegen mij er open over was?¨

Wat een eye opener, H! Want dat klopt. Oef, wat ben ik een hoop jaren krampachtig bezig geweest vooral niemand te laten merken dat het soms niet goed me me ging. Want anders zouden ze me vast niet meer inhuren en me ook al niet meer aardig vinden.

Mensen hebben sowieso vaak maar heel beperkt geduld met dingen. Je mag best even klagen hoor, maar éventjes maar. Daarna moet je weer gewoon gaan doen. En op professioneel vlak is dat ook helemaal terecht. Op persoonlijk vlak sta ik er zelf anders in voor de mensen om me heen ;-)

Natuurlijk ben ik altijd al mijn verantwoordelijkheden nagekomen. Een artiest is een artiest. Altijd. The show must go on. Dus wat er ook gebeurt: op dat podium sta je. In de tijd dat ik nog regelmatig omviel heb ik wel in de pauze plat gelegen en ben na de pauze weer op gegaan. Niemand die iets aan me heeft gemerkt.

Dus deed ik jarenlang de grote niets-aan-de-hand-show.
Kijk, en dát... dat is voorbij. Ik heb het gewoon echt niet meer in me om steeds te doen of alles okee is. Om eigenlijk te liegen over hoe het met me gaat. Maar ook niet om dingen te doen ¨omdat dat zo hoort¨ of omdat andere mensen die dingen graag zouden willen doen. Ik wil vooral doen wat voor mij en mijn gezin goed is en goed voelt.

Dat is dus ongeveer wat voor mij Speak Your Truth betekent.
Het betekent niet dat je je verantwoordelijkheden niet nakomt en het betekent al helemaal niet dat je in een slachtofferrol gaat zitten. Asjeblieft zeg, dat heb ik genoeg mensen zien doen in mijn leven.

Nee, als ik iets beloof te doen dan gá ik daarvoor! Met volle passie! Op mij kun je rekenen. Als ik zeg dat ik het doe, dan doe ik het ook.
Maar ik denk wel veel beter na over óf ik iets ga doen. Wanneer ik het ga doen. Hoevéél ik ga doen. Of ik dan nog voldoende over heb om de moeder te zijn die ik graag wil zijn. De echtgenote die ik graag wil zijn. De dochter die ik graag wil zijn.

Door wat H opmerkte besefte ik me hoezeer ik daarin veranderd ben. Wat een ander vindt of oordeelt, dat ligt bij een ander. Ik kan alleen maar vanuit mijn waarheid en mijn hart kiezen voor wat juist is. Of dat nu voor mij of voor een ander is.
Dank je H :)