Negenendertig

Allereerst even een mededeling van huishoudelijke aard.

Klaar voor?

Komt ´ie:

NEGENENDERTIG IS NÍET BIJNA VEERTIG!!

Dank u wel. Nu dat duidelijk is zal ik vertellen over deze heerlijke dag :)

Vanmorgen kreeg ik op bed hele lieve kadootjes. Sophie had een mooie citrien gekocht bij de stenenwinkel, en had die in vier verschillende papiertjes ingepakt, met lieve briefjes erbij.

Van Ben kreeg ik een prachtige mok met stippen van Bunzlau.
Beneden waren slingers en taart, die we gisteren al hadden gebakken.
Na een heerlijk, gezellig, knus, rustig ochtendje kwam mijn moeder, van wie ik prachtige oorbelletjes kreeg, en togen we naar de stad. Ik moest schoenen.

Nou moet je weten, dat die schoenen intussen een drama in 24 aktes zijn geworden, waarvan ik jullie de eerste 18 zal besparen ;)
In elk geval moesten er hoognodig schoenen komen voor lastige en pijnlijke en smalle voetjes.
Hoe gaat dat? Nou: zo!

Je gaat naar winkel één, en daar haalt de alleraardigste jongeman-die-net-begonnen-is-met-zijn-studie-Duits 100 paren schoenen*, waarvan er eentje lekker zit maar omdat je daar echt je voeten doorheen kunt zien zijn ze niet voor gewoon te gebruiken, dus je gaat verder naar winkel twee:

Bij winkel twee maakt de alleraardigste meneer een scan van mijn voeten en haalt dan 100 paren schoenen*. Waarvan er eentje geweldige zolen en eentje een geweldige pasvorm heeft maar niet één allebei tegelijk.
Dus je gaat verder.

Dan ga je nog naar Decathlon, waar je twee paar schoenen past maar dan direct concludeert dat dat niks wordt.

Dus dan besluit je nog even één tel naar Bever te gaan en vraagt daar aan de op zich aardige maar wel druk bezette jongeman naar schoenen met zachte zolen maar wel stevigheid.
En daar zie je dan één paar, dat zelfs afgeprijsd is, dat er goed uitziet EN dat, eenmaal aan, blijkt te werken aan je voeten. De hemel ging open, engelen zongen, de stralen schenen op ons aangezicht.

Anke heeft schoenen.

Intussen was het ook gewoon hartstikke supergezellig. En ik kreeg prachtige gladiolen :)

Ik kocht kip en ingrediënten voor een vegetarisch hoogstandje, en thuisgekomen schoof dat allemaal de oven in. We aten met z´n viertjes, zoals vanouds, toen ik als kind altijd kip-uit-de-oven wou eten op mijn verjaardag.

Echt, jongens, ik kan me niet heugen wanneer ik voor het laatst zo´n fijne verjaardag heb gehad.

En dan is straks ook nog de eerste aflevering van Strictly Come Dancing.

Het leven is goed!! (niet altijd hoor. Vandaag wel! Heel!)

Hier zou het nou echt heel leuk zijn om een foto in te voegen. Maar weet je? Ik had het veel te druk met genieten om foto´s te maken. Dus moet je je zo maar een voorstelling maken!




*Ik ben een groot gelover in de kracht van de hyperbool