Ik weet niet meer waar, want wie kan ooit iets terugvinden op Facebook? Maar een of andere pagina had laatst een artikel met deze vraag en ik vond het een bijzondere, dus tik ik er vandaag een blogje over.
Toen ik 27 was zat ik in een operaproductie. Superleuk, was het. Zeven weken fulltime repeteren met toffe collega's, en verschillende uitvoeringen. Ik zal niet zeggen welke opera het was, voor de privacy van het gezelschap en zo.
Maar goed. De productie was nog maar net begonnen toen mijn moeder een ernstig ongeluk kreeg. Het was een poosje vreselijk spannend. Ik spendeerde mijn ene vrije dag aan heen en weer rijden tussen het ziekenhuis in Den Haag en thuis in Noord Holland, het opvangen van mijn vader, het praten met politie en verzekeringen. De volgende dag moest ik gewoon weer repeteren en de muziekwereld is er niet eentje die veel ruimte biedt voor persoonlijke noodgevallen.
Ik had dan ook niemand verteld wat er aan de hand was behalve mijn directe collega's.
We repeteerden die dag met het koor. Allemaal mensen die ik niet kende, natuurlijk. En in het begin van de opera moest ik middenin het koor staan, met een zak op mijn hoofd. Daar stond ik, opeens alleen tussen zoveel mensen, en voor het eerst had ik even een moment in alle stress om adem te halen. Om te reflecteren. Een onverwachte golf van emotie overspoelde me en ik moest even flink slikken om niet overstuur te raken.
Op dat moment greep iemand, ik heb geen idee wie, mijn hand en kneep er even in. Echt waar. Zomaar, ook al was geen enkele manier waarop die persoon door kon hebben wat er aan de hand was (want hee ik had een zak over mijn hoofd en meestal pak je niet zomaar iemands hand), maar toch was er in ene dat kneepje. Warm. Liefdevol. Zo warm dat het me helemaal opvulde. Ik ademde nog eens diep in.
Het hielp me op dat moment meer dan die persoon ooit zou kunnen weten.
Tot de dag van vandaag weet ik nog steeds niet wie het deed en waarom, maar ik ben het nooit meer vergeten.
Heb jij wel eens een vreemdeling ontmoet die je nooit meer vergeten bent?
Hoeveel zo'n klein contact kan uitmaken hè.
BeantwoordenVerwijderenIk kom hier via de LinkParty van Huisvlijt.
BeantwoordenVerwijderenWat een bijzondere ontmoeting, juist doordat je niet weet wie het was. Het was in ieder geval een gevoelig iemand, die de sfeer kon voelen.
Hoeveel verschil zoiets kan maken.
Zulke onverwachte kleine ontmoetingen kunnen heel veel impact hebben. Ik ging ooit een keer toen ik 21 was ofzo alleen een weekend weg naar een waddeneiland. Er was een man met zijn familie op dezelfde boot en ook in dezelfde accommodatie. Op een of andere manier is hij geraakt geweest door mijn soloavontuur. Hij maakte een klein praatje onderweg naar het toilet en later bij de accommodatie nog een keer. Hij vertelde over zijn zoon, was meen ik net zo oud als ik. Ik had kunnen denken 'wat een rare enge man, wat wil ie van me', maar zo heb ik het nooit ervaren. Ik heb me op dat moment juist heel erg gezien gevoeld. Het gaf me juist een steuntje.
Wat een prachtig en bijzonder moment Anke. Wat mooi dat iemand je hand pakte op dat moment.
BeantwoordenVerwijderen💗💗💗💗💗
BeantwoordenVerwijderen