Ken je dat, dat je nét denkt: nou, volgens mij heb ik hem wel, en dat dan de omstandigheden veranderen?
Nu ja, dat dus.
Het begon eigenlijk al met de griep in februari, en de daaropvolgende antibiotica waardoor ik drie kilo aan kwam. Ook al ging dat er de weken er na ook weer af, grappig vond ik het niet.
Toen moesten natuurlijk mijn darmen herstellen van de antibiotica en als onderdeel daarvan nam ik glutamine. Daarover ga ik nog wel bloggen want het helpt als een tierelier. Maar de eerste week hád ik me er toch honger! Niet erg, op zich, en dat ging ook weer weg maar toen kwam de pièce de résistance (cue dramatic music here):
Een artikel
Het lezen van verschillende artikelen (even googlen levert er miljoenen op) vertelde mij dat van de mensen die flink gewicht verliezen maar 5-10% het gewicht er ook afhoudt én ze somberen allemaal dat je spijsvertering blijvend anders blijft dat dan van iemand die geen overgewicht heeft gehad.
Dit vond ik dus helemaal niet grappig, zelfs niet terwijl ik heel blij ben met hoe ik eet, zeker geen honger lijd, en het eigenlijk gewoon hartstikke goed gaat. .
Natuurlijk zeiden vrienden en familie, toen ik ze vertelde wat ik had gelezen: ja, maar jij bent niet het meest standaard geval (if such a thing exists). Je was niet te dik omdat je overat, maar omdat je spijsvertering het niet deed.
Ze hebben gelijk. Toch maakt het dat nog altijd... niet grappig.
Ik merk aan mezelf dat het me toch wat heeft gedaan, dat het me onzeker maakt, en dat heeft weer invloed op hoe relaxed je in je eetgedrag staat. Ik vraag me in ene weer af of ik het wel goed doe (is wel zo), of ik teveel eet (is niet zo), en soms kijk ik in de spiegel en zie ik iets veel groters dan er eigenlijk staat.
Heeft dit blog een mooi afgerond einde en een oplossing? Nee. Nog niet. Vandaag doe ik Intermittent Fasting (daarover moet ik ook nog bloggen! Het is een prachtige tool om je systeem te resetten) en verder blijf ik gewoon doen wat ik deed. Komt de balans dan gewoon weer terug, in de komende dagen? Graag? Please, s'il vous plaît per favore por favor bitte? Dank u wel.
Intermittent fasting is iets waar ik ver van blijf. Maar ik vind er overigens niets van, het is alleen voor mij niet geschikt. Ik zou er waarschijnlijk nog meer door afvallen en dat is niet de bedoeling. Op gewicht blijven wel en ik zou zelfs wat moeten/kunnen aankomen. Ik houd het dus bij drie hoofdmaaltijden per dag en op een aantal eetmomenten tussendoor. Ik heb een behoorlijk verknipt eetpatroon door mijn eetstoornis en nog iets erbij zou het nóg ingewikkelder maken dan het al is. Ik snap je zorgen heel goed trouwens. Nadat je veel bent afgevallen wil je niet aankomen. De meeste mensen komen wel weer aan omdat zij niet van leefstijl/eetpatroon veranderen maar hun oude slechte eetgewoonten weer oppakken. Net als bewegen, daar stoppen ze dan ook weer mee. Dat geldt inderdaad niet voor jou, je hebt je eetgewoonten aangepast, bent niet op een raar dieet gegaan maar wat jij doet is voor de lange termijn. En ja, je gewicht kan even schommelen door omstandigheden maar past zich daarna weer aan. Sorry voor het lange verhaal, maar had behoefte om hiermee te reageren.
BeantwoordenVerwijderenBen juist blij met je mooie reactie! Zeker een goede nuance dat voor absoluut niet iedereen intermittent fasting een goed idee is!
VerwijderenDank je wel voor je vertrouwen :)
Het helpt oprecht dat mensen dat zo ervaren, zodat ik zelf ook weer steviger sta.
🥰
Verwijderen