Translate

donderdag 10 januari 2019

Wortelkanaalbehandeling: wat doen ze dan eigenlijk?

Een wortelkanaalbehandeling is een soort schrikbeeld. Haast een soort spreekwoord zelfs: ¨ik onderga nog liever een wortelkanaalbehandeling dan dat ik dit doe!¨ Het leek mij dan ook jarenlang een absolute nachtmerrie.

Is dat eigenlijk wel terecht?

Mijn vader, vroeger, vertelde dat dit soort dingen zonder verdoving gingen. Kijk, dat lijkt me dus echt een schrikbeeld!
Maar vanuit mijn eigen ervaring, en alle ervaringen van mensen om me heen die ik de afgelopen weken heb gehoord, valt het tegenwoordig met goeie verdoving eigenlijk hartstikke mee.

Daarom, en omdat ik denk dat we vaak geen idee hebben wat ons te wachten staat (en ik vind het fijn om te weten wat me te wachten staat), wilde ik eens op een rijtje zetten: wat gebéurt er dan tijdens zo´n behandeling?

Het eerste en belangrijkste punt is dit: als je eenmaal een WKB nodig hebt heb je doorgaans zo´n last van de tand in kwestie dat je vooral wilt dat die last over is. En is de WKB iets wat je graag over hebt om weer normaal te kunnen eten en zo.
Het tweede belangrijke punt is dat het inderdaad vrijwel geen zeer doet.

Okee. Wat ik dus niet wist is dat een WKB in twee delen gaat.
De eerste behandeling ¨starten ze de WKB op¨. Dit betekent dat, onder verdoving, de kies wordt opengeboord. Ik vond dit erg spannend, maar eigenlijk was het helemaal niet dieper dan bij een vulling al geboord was. Viel mee dus. Vervolgens gaat de tandarts de kanalen van de zenuw zoeken. Dit zijn er drie of vier. Die kanalen lopen bínnen de kies, het gaat dus niet je kaak in ofzo. Die kanalen worden leeggehaald met een soort ragertje. Als eenmaal het weefsel weg is is de zenuw dus ook weg en zou ´ie geen pijn meer moeten kunnen doen.
Als daar nou een fikse ontsteking of andere narigheid zit (zoals dus bij mij was), heb je kans dat ze het niet die dag af kunnen maken maar het even rustig moet worden. Dan volgt er een noodvulling en mag je terugkomen na een paar dagen. Maar ik moet zeggen dat álle andere mensen die ik gesproken heb behalve één, met die ene behandeling klaar waren.
Vervolgens worden de kanaaltjes gevijld. Dit voelt ook echt alsof ze vijlen (pijnloos. Je voelt alleen de beweging). En dan worden de kanalen opgemeten. Waarom weet ik niet. Hier kun je een speldenprik voelen. Ik voelde trouwens de eerste behandeling wel iets maar de tweede behandeling was helemaal pijnvrij.
En dan is de behandeling klaar, krijg je een noodvulling en wachten ze twee weken om alles helemaal rustig te laten worden.

De tweede behandeling vindt dan na 2 of 3 weken plaats. Deze behandeling heb ik zelf niet ondergaan, maar het schijnt peanuts te zijn: er worden stiftjes in de kanaaltjes geplaatst en dan komt de echte vulling erop. Vanaf dan zou je nooit meer last moeten hebben van de kies.

Wat ging er bij mij nou mis? De eerste drie kanalen waren perfect, maar de tandarts kon niet bij het vierde kanaal komen. Tijdens de tweede afspraak van de eerste behandeling kreeg ik daardoor in ene (terwijl ik nog verdoofd was) weer enorme zenuwpijn. Hij kon niet goed verklaren waarom. Eerst dacht hij erover om me door te sturen naar de WKB specialisten in Hoorn. Maar uiteindelijk zei hij: hij moet er gewoon uit. Het is genoeg geweest.
De (geweldige!) assistente is toen uiterst vriendelijk op haar strepen gaan staan bij het ziekenhuis, waardoor ik de volgende dag terecht kon en de zenuwpijn na 2 maanden eindelijk verdween.
Ik ben overigens de enige hoor, van ALLE mensen die ik heb gesproken, waarbij dit is gebeurd.

Al met al: die WKB is inderdaad niet heel erg fijn, maar het is ook echt weer niet het drama dat ik me van tevoren had voorgesteld. Tandheelkunde is echt een ander vak dan 30/40 jaar geleden. Iedereen was ontzettend lief, zorgzaam, en er werd gezorgd dat het pijnloos en comfortabel verliep.
Het lastigste is wellicht de duur: je ligt een poosje in die stoel.

Dat brengt me bij de... *drumroll* Tips van Anke!

* Je ligt er dus een poosje. Mijn lieve vriendin Miranda had me daarvoor gewaarschuwd en zei dat ze een volgende keer muziek mee zou nemen (wellicht is dit dus eigenlijk een tip van Miranda). Ik heb dat gedaan en het was echt heel fijn. Ik luisterde naar Dvorák´s 8e symfonie. En het hielp erg dat ik bewust daarnaar kon luisteren en me daarop kon concentreren. De tandarts vond dit ook geen enkel probleem, maar juist prettig dat ik erover na had gedacht.
* Dit geldt voor alle behandelingen, maar: vraag (als dit niet vanzelf gedaan wordt) om even tijd om de verdoving te laten inwerken. Als het een paar minuten mag inwerken doet het daarna geen pijn meer. Ik geloof dat dit per persoon verschillend is maar bij mij maakt dat echt verschil.
* Een tandarts die je echt vertrouwt is heel wat waard. Wij rijden al weer 8 jaar heen en weer naar de Goorn voor de tandarts, omdat die echt zó fijn is. Voor ons zeker de moeite waard.

There you have it! Weten is vooruitzien (hehe, zoiets toch? ;)), en ik hoop dat dit relaas wat meer duidelijkheid biedt aan hen die wellicht een WKB moeten ondergaan óf er erg bang voor zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat je een bericht achterlaat :)