Blij worden van simpele dingen...

... is denk ik één van de grootste onderdelen van geluk. Zo werd ik vanmorgen lekker energiek wakker en keek eerst eens verrukt naar de prachtige zonsopgang vanuit ons slaapkamerraam. Gisteren was het ook al zo prachtig: 

Nou, hier word ik dus stante pede blij van 

Ik ging naar beneden en besloot met S dat het speltdag was (ze is gevoelig voor spelt, dus kan dat niet elke dag eten maar wel af en toe) omdat we vanavond soep zouden eten. Maar, sprak die, er was bijna geen speltbrood meer. Zij verdween na deze mededeling gauw naar haar toetsweek en ik pakte de keukenmachine. 
Tja. Toen het brood even later al lekker lag te rijzen in de oven kon ik net zo goed doorpakken, toch? Pompoen, aardappels, ui, wortel, kruiden, verwarmende kaneel en tijm verdwenen in mijn fijne - intussen oude maar daar worden ze alleen maar mooier van - le Creusetpan. 

Nou, en dan is het dus anderhalf uur later en ruikt het huis overheerlijk en is er allemaal lekker eten klaar voor mijn gezinnetje voor lunch en avondeten. En ook daar word ik blij van. Dit is wat ik zo heerlijk vind aan de herfst: mooie luchten, het binnen gezellig maken met kaarsjes en koken en in de  donkere avonden fijn samen zijn. 

Intussen is het kwart voor tien en ik heb nog wel tijd én energie om een eindje te gaan wandelen voordat er straks een leerling komt. De lucht is blauw met schaapjes en we hebben nog een paar lekker milde dagen. 

Je kunt mij niet blijer krijgen, hoor :-)

P.S. ik kan dit zelf natuurlijk allemaal niet eten wegens buik die de ingrediënten niet leuk vindt, maar daar ben ik aan gewend. En van verwennen houd ik des te meer!