Wat betekent -12 kg?

 Gewoon, voor de leuk, even een lijstje. 

-12 kg (ja, de afgelopen week ging het door niet zo lekker zijn en dus bijzonder weinig eten weer vrij snel ;-)) en een ander eetpatroon betekent voor mij:

* comfortabel in kleermakerszit zitten (één van mijn favoriete houdingen).

* mijn been in halve kleermakerszit op de stoel leggen en daar niet eens bewust van zijn (ik ben nogal buigzaam ;-)).

* als ik mijn hoofd tegen mijn arm aanleg zit daar geen kussentje meer tussen.

* ik was heel vaak duizelig. Dit, heb ik intussen geleerd, zou kunnen komen door histamine-overschot in de darmen. Raad eens? Duizeligheid is weg. Verschwunden. 

* niet meer 10 keer per dag naar de wc. Het is zéker nog niet allemaal perfect en opgelost, maar het is al wel een stuk overzichtelijker en beter. (Ik zal je de details wederom besparen).

* mijn jurkjes staan me beter (ja sorry, ik snap dat dit subjectief is en zo, maar voor mij voelt het in elk geval zo).

* rust in mijn hoofd over hoe ik eet. Ik weet dat wat ik eet goed is voor me. Dat geeft rust, enorm veel rust. 

* ik voel mijn buik gezonder worden. Aanvallen van buikpijn en narigheid komen nog wel, helaas, maar minder vaak en intensief. 

* ik voel me positief want ik werk op een gezonde manier aan mezelf. Dat voelt fijn. 

* ik kan weer in de boomhouding!! Oh yeah!! Mijn favoriete yogahouding en mijn bovenbeen was te dik dus ik kon mijn hiel niet in het kuiltje van mijn andere bovenbeen zetten... zo fijn dat dit weer kan!

Ik mis vast dingen, maar deze kwamen zo even bovendrijven :-) 

Overgewicht en schuldgevoel

Wauw, wat een bijzondere reacties krijg ik op deze blogs, zowel op Facebook als persoonlijk. Blijkbaar raakt het aan iets voor vele mensen en hoe mooi is dat, dat je dat dan kunt delen? In de afgelopen tijd heb ik een aantal enorme eye-openers mogen meemaken. En omdat we nou toch zo aan het delen zijn, gooi ik ze gewoon de ether in. 

Eye-opener één gebeurde al toen ik net thuis was uit het ziekenhuis. Ik had, toen ik naar de eerste hulp werd gestuurd, al een hele dag niet gegeten. Eenmaal daar mócht ik ook niet meer eten, ook niet een klein hapje rijstwafel of een slokje appelsap, omdat ze niet wisten of ik geopereerd moest worden. 
Hoewel ik absoluut geen eetlust had vond ik dat toch bijzonder onplezierig. 
Thuis heb ik hier veel over nagedacht en vooral gereflecteerd en gevoeld en toen begreep ik wat erachter zat. 
Als ik honger had, ervaarde ik daar schuld over. 
Honger is slecht. Je hoort niet te willen eten. Willen eten is zwak. 

Ik zal niet uitweiden over het waarom, zo hier in het openbaar, maar door bepaalde dingen uit mijn jeugd is dit zo gegroeid. En nog meer gegroeid doordat ik overgewicht kreeg. Overgewicht is in onze maatschappij nogal beschimpt, toch? Een teken van zwakte, van gebrek aan wilskracht. 
Dit alles ben ik, eenmaal thuis herstellende, in mezelf aangegaan. Want hee, dat werkt uiteindelijk het beste, niet? In gesprek gaan met dat stukje in mij dat zich zo voelde. Het monster verslaan, wat uiteindelijk geen monster is maar een bang, klein stukje Anke. Ik hoef niet bang te zijn voor honger maar me er ook niet voor te schamen. 

De tweede eye-opener ligt in het verlengde hiervan. Namelijk...
Als ik eigenlijk van binnen vind dat ik niet zou moeten eten/dat niet nodig zou moeten hebben...
Hoe moet ik het eten dan verteren? 

Nou, die moest echt even landen, hoor. Wauw. Dit inzicht verandert alles. Het verandert hoe ik kijk naar voedselallergieën en intoleranties. Naar buikpijn. Met open mond keek ik naar de jaren die achter me liggen en dacht: zo dan! 

En nu vraag ik me dus af he: bij hoeveel mensen geldt dit? Voor hoeveel van jullie liggen er beschimpingen, opmerkingen, narigheden aan dit alles ten grondslag? En wat betekent dat voor je spijsvertering? 

Wat eet ik dan? Buikherstel en afvallen

Ik hoor jullie denken: ja, allemaal leuk en aardig, maar wat eet die vrouw dan eigenlijk? Daar wil ik best wat over vertellen.
Allereerst: zoals ik al zei zijn, voor de gezondheid van de buik, vezels enorm belangrijk. Wij Nederlanders krijgen blijkbaar gemiddeld veel te weinig vezels binnen: zo tussen de 16 en 23. Je wilt eigenlijk als vrouw minstens 30 gram eten. Ik zit intussen op rond de 25-30 gram, maar ik denk eerlijk gezegd dat ik pré-diverticulitis wegens glutenvrij dieet niet eens aan die 16 kwam. 

Goed. Dit verhaal gaat over wat ik zo ongeveer eet. Laat ik daarom meteen disclaimen: dit is wat momenteel goed is voor mij. Dat betekent niet dat het ook goed is voor jou. Of genoeg is voor jou. Of wat dan ook. Los daarvan eet ik momenteel vrij beperkt, doordat ik gevoelig ben voor van alles. Als jij dat niet bent zou ik dus vooral véél meer variëren. Het is meer een handleiding: wat doet Anke nou? 

Mijn belangrijkste "tip", als ik überhaupt zou vinden dat ik die zou moeten geven, is om niet vast te houden aan wat hoort. Dus om 8 uur ontbijt, om 12 uur lunch met elke dag hetzelfde... Dat is ooit zo bedacht, maar moet het dan ook zo? Moet je elke dag brood eten? En moet je elke dag dezelfde hoeveelheid eten? Of kun je volgen waar je lijf om vraagt? 

Heb ik geen honger? Dan eet ik nog niet. Overigens doe ik dat al jaren zo. Wél eten terwijl mijn lijf daar geen zin in heeft is echt geen goed plan voor me. Heb ik juist veel honger? Dan eet ik wat meer. Ik eet een dieet met hoog eiwitgehalte. Mijn lijf doet het daar het beste op en houdt niet zo van koolhydraten. Over de afgelopen 8 weken kom ik ongeveer tot de 1550 kcal gemiddeld. Minimaal 1400, maximaal 1700/1800. Maar het gemiddelde is 1550.
Wat en hoeveel varieert dus, maar er zijn wel bepaalde dingen te beschrijven die ik nu eigenlijk elke dag hetzelfde doe.

Zo ontbijt ik elke ochtend (maar vaak pas vrij laat) met een banaan, geprakt met 2 eetlepels haverzemelen en daarbij 125 gram blauwe bessen of mango (of soms ander fruit als ik dat vers heb). In dit ontbijtje zitten al 7,5 gram vezels. Soms eet ik dan een uurtje later iets van mager eiwit (kip of zo), als ik honger heb. Het is enorm belangrijk om minstens een halve liter water of thee te drinken bij dit ontbijt, liefst meer. Haverzemelen (en andere vezels) nemen water op en dus heeft je darm vocht nodig zodat ze er lekker doorheen gaan en hun goede werk doen.

Verder eet ik bijvoorbeeld rijstwafels, gemaakt van zilvervliesrijst, met iets van een mager eiwit. Dus kip, kalkoen, tonijn, wat dan ook. 

Tussendoor drink ik vaak een mason jar met Lima havermelk met cacao. Heel lekker, gezond en veeeel vezels (zo'n 5 gram per 450 ml. En maar 220 kcal o.i.d.) En ik eet nog meer fruit. Bijvoorbeeld mandarijnen, of een sinaasappel. Of watermeloen (niet zo heel veel vezels maar ook maar heel weinig calorieën en andere dingen, dus je kunt er vrij veel van eten). 

Als diner eet ik meestal 50 gram volkoren rijst of boekweitcouscous (ik kan geen gluten eten dus eet als granen momenteel alleen rijst en boekweit.), 100 gram bio kip of kalkoen en zo'n 250 tot 300 gram groente. Wortel, broccoli, courgette (let op: die heeft wel minder vezels dus combineer ik meestal met broccoli, die de vezelkoning is), bloemkool, flespompoen, dat soort dingen. Het eten is heerlijk. 50 gram rijst/couscous is de helft van een "normale" portie, maar voor mij is het voldoende. Ik eet het niet eens altijd helemaal op.

Sowieso is dat een interessant gegeven hè: wat is "genoeg?" Het is altijd weer aftasten, voelen, goed in tune zijn om te weten wat "genoeg" is. Of wat te weinig is. Nogmaals; wat voor mij goed is, hoeft dat voor jou niet te zijn en vice versa. Ik ben momenteel erg streng, omdat ik nog op veel voedingsmiddelen reageer. Maar ik hoop dat door mijn buik te helen dat ook steeds beter wordt en er meer voedingsmiddelen toegevoegd kunnen worden. Het onderzoeken wat voor jouw lijf klopt, goed is, je gezond maakt, is een interessante en prachtige zoektocht. Mijn ervaring is ook dat, hoe meer je in een lekkere flow bent met je eten, hoe makkelijker het is om te voelen wat je éigenlijk wilt eten, wat goed voor je is en wat je nodig hebt.

Nu ik zo enorm puur eet is mijn smaak ook veranderd. Een vers geplukte braam is een smaakexplosie in mijn mond. Ik heb geen enkele behoefte aan vet of zoet eten. Zolang ik het niet eet, hoef ik het ook niet. Ik wíl het ook niet, want ik wil mijn lijf geven wat goed is voor mijn lijf. 

Daarom ook: hoewel ik enorm blij ben met het gewichtsverlies is dat absoluut niet de hoofdreden voor dit alles. De hoofdreden is mijn gezondheid. Ik val ook niet enorm snel af. Ik had laatst al op mijn zeepbox staan roepen dat "elk pondje gaat door het mondje" grote onzin is, toch? Het valt ondanks betrekkelijk weinig calorieën niet van me af of zo. Maar met ongeveer 0,5 tot 1 kg per week ben ik "dik" tevreden. Tien kilo is 40 pakjes boter. Ik bedoel: stel je even voor! Ik hoop om zo snel mogelijk nog meer groente te kunnen introduceren en hopelijk op termijn minder afhankelijk te zijn van dierlijk eiwit. 

Ik vind het leuk om hier regelmatig over te schrijven, het lijkt me fijn dingen te delen en wie weet hebben jullie wel dingen terug te delen? Voel je vrij om te reageren! Een dialoog is fijn! 

Oh, enne... mocht je nou hier komen omdat je je gezondheid wilt verbeteren maar je kunt wel tegen alles? Dan kan ik je nog de tip geven om vooral veel peulvruchten te eten. Die zitten vol vezels en andere goede dingen! Ik hoop tot het punt te komen dat ik ze ook weer kan eten :-)

Herstel van darmontsteking en afvallen: het begin.

 Twee maanden geleden werd ik ziek. Nou heb ik sowieso een lastige buik, dus dat ik daar last van heb is niet nieuw, maar dit was wel een stukje heftiger. Lang verhaal kort: ik werd drie dagen opgenomen in het ziekenhuis met een ontsteking aan de dikke (what's in a name) darm; diverticulitis. Een week lang at ik eigenlijk niet tot vrijwel niet. Tot mijn verbijstering (want ik heb vaker dagenlang amper gegeten en viel dan geen gram af of kwam zelfs aan) bleek thuis dat ik enkele kilo's was afgevallen. 

Intussen was ik me, door de ontsteking en alles wat ik daarover opzocht en las, bewust geworden van het feit dat ik veel te weinig vezels binnenkreeg. 
Zoals gezegd, lastige buik, en ik kon daardoor lange tijd niet gemakkelijk veel groente eten. Als ik dat wel deed kreeg ik kramp, en pijn, en gedoe. Ik zal je de details besparen ;-). Dus ik at vrij hulpeloos vaak wat vlees, wat rijstwafels en dergelijke, fruit, een paar veilige groentes en eigenlijk vrij weinig andere dingen. 
Ook was ik de laatste tijd een beetje aan het experimenteren met suiker. Dat had ik daarvoor 20 jaar niet gegeten, en dat dat nu weer redelijk ging was natuurlijk geweldig. Dus af en toe een ijsje (vegan: ik ben niet vegan maar kan niet tegen zuivel) bij een ijssalon, een keer een vegan magnum thuis... en omdat ik natuurlijk wist hoe snel ik aankom schrapte ik dan iets anders. Bijvoorbeeld het avondeten.
Soms wist ik gewoon echt niet meer wat ik moest eten en at ik heel weinig, bijvoorbeeld maar één maaltijd per dag. Zo at ik ongemerkt al een poosje niet teveel, maar eigenlijk ook niet de goede dingen voor mijn lijf. Heb ik daardoor een ontsteking gekregen? We zullen het nooit weten (hopelijk. Als ik toch weer een ontsteking krijg ondanks alles wat ik nu doe is dat een beetje jammer ;-))

Toen ik uit het ziekenhuis kwam heb ik dan ook subiet alles omgegooid. Allereerst heb ik een app gedownload (hij heet simpelweg "food") uit de app store, omdat ik werkelijk geen enkel idee meer had over wat nou te weinig, genoeg of teveel was. Natuurlijk had ik, toen ik eenmaal wat herstelde, veel honger, want zoals iedereen wel weet wil je lijf graag dat alles hetzelfde blijft, dus als je door ziekte kilo's verliest kun je die ook bijzonder snel weer terugvinden. Dat wilde ik uiteraard voorkomen. 
Ik ben serieus gaan letten op vezels, en ben dat heel erg rustig gaan opbouwen. Eerst 50 gram groente. Dan 70. Dan 90. Dan kreeg ik een terugslag en at weer een paar dagen bijna niks. Dan weer beginnen met 70 gram. Etcetera. Het kostte veel tijd, geduld en liefde voor mijn lijf maar ik eet nu zo'n 300 gram groente per dag. Zelfs als ik niet zo lekker ben red ik het nog om groente te eten. En daarnaast eet ik ook nog flink fruit. Ik eet geen andere suikers dan het fruit (en een beetje wat in havermelk zit.) 

Dan is dit misschien het moment om voor de eerste keer heel duidelijk stellen dat niets van wat ik doe met eten alleen bedoeld is om af te vallen. Ik ben slank niet meer of minder waardevol. In liefde naar mijn lijf wil ik werken aan gezondheid, aan het herstel van mijn buik. Dat ik afval is geweldig. Ik ben er enorm blij mee. Maar het is niet waaróm. Het is geen straf.
Het is liefde.
Te lang, véél te lang heb ik me schuldig gevoeld over alles wat ik in mijn mond stopte, hoe gezond ook. Hierover ga ik nog een blog schrijven. Maar ik denk dat dat voor heel veel mensen met overgewicht geldt.
In een ideale wereld wil ik graag tot het punt komen dat ik alleen op gevoel bepaal wat ik eet en hoeveel. Voor nu vind ik het erg prettig dat het tastbaar is. Dat ik kan tellen hoeveel vezels ik heb gegeten. Dat ik weet dat ik de juiste dingen at. Het maakt het rustiger. En dat vind ik geruststellend. 

Werkt dit voor iedereen? Ongetwijfeld niet. Voor mij voorlopig wel :-)

Elk pondje gaat door het mondje? Stierenpoep!

 Echt, de bovenstaande zin wil ik nooit meer horen. Haha. Té erg, té veroordelend, té onwaar. Om er maar even wat anekdotisch bewijs tegenaan te gooien: mijn man en dochter eten, en eten, en eten, en eten. Hoeven nergens op te letten, eten gigantische klodders mayonaise, zoete dingen, brood, kaas, vette dingen, alles kunnen ze eten en toch zijn ze slank. 
Toch denkt de maatschappij: goh, wat knap, dat Ben zo slank blijft. 
Lieve mensen, dat is niet knap. Hij heeft gewoon mazzel. 
Tegelijkertijd woon ik hier. Ik heb geen mazzel. (wat dit betreft dan.) Ik heb zeker niet teveel calorieën gegeten. Maar toch werd ik veel te dik. Door genen, vooral. Wellicht ook door wat emotionele redenen waar ik misschien in een later stadium nog wel over ga bloggen. Maar níet omdat ik schranste. Níet omdat ik teveel at. En ik ken veel teveel mensen waar dit ook zo bij is.

Zijn er mensen die veel teveel eten en daardoor te dik zijn? Ja. 
Zijn er mensen die veel teveel eten en toch dun zijn? Ja. 
Zijn er mensen die enorm op hun eten letten en slank zijn? Ja. 
Zijn er mensen die enorm op hun eten letten en toch dik zijn? Yep. 
Mocht je nu denken: wat een onzin praat die vrouw, kijk dan eens de BBC documentaire "Why are thin people not fat?" In deze documentaire geven ze een groep te dunne mensen een dieet met veel teveel calorieën. Wat er dan gebeurt is echt enorm verhelderend (spoiler alert: ze worden dus niet in ene dik ;-)) en dus zeg ik het nogmaals, voor de mensen op de achterste rijen:
Elk pondje gaat door het mondje? Stierenpoep! 

Dit allemaal gezegd hebbende ben ik intussen 10 kilo afgevallen. En vandaag deelde ik dat op Facebook. En er vroegen meerdere mensen: hoe deed je dat? Wat is je geheim? 
Om kort te gaan: NIET door minder te eten en meer te bewegen. Bewegen deed ik al heel veel en momenteel zelfs iets minder dan ervoor. Maar wel door heel ánders te eten. En hierover ga ik een aantal blogs schrijven. Wie weet dat ik er iemand mee kan helpen? 

Morgen volgt de volgende!