Ik word vandaag... ja, het is werkelijk niet te geloven. Maar ik word dus 42. The answer to life, the universe, and everything voor degenen onder ons die the Hitchhiker's Guide to the Galaxy kennen.
Natuurlijk vroeg Ben - hij is de bakker in dit huis - wat voor taart ik wilde. Ik was een paar seconden stil. En toen zei ik: ik wil geen taart. Ja, natuurlijk wil ik wel dat er taart is voor de ándere mensen in huis. Maar zelf wil ik echt liever gewoon niet.
Waarom niet? Voordat iedereen zich zorgen gaat maken dat ik een eetprobleem ontwikkel zal ik uitleggen waarom.
Suiker en ik zijn geen vriendjes. Gewoon echt niet. Eigenlijk al nooit niet. Mijn lijf reageert er niet lekker op, en eigenlijk reageert het als ik het wel eet vooral door er steeds meer van te willen. Ik eet al heel lang geen "gewone" suiker maar ik at bijvoorbeeld wel paaseitjes van Wiloco met kokosbloesemsuiker. Sinds de diverticulitis heb ik die niet meer gehad.
En wat is er nu gebeurd? Toen we in het park waren laatst, voor een picknick, en Ben had in de supermarkt druiven gepakt, at ik een druif of drie en hield toen op.
Ik vond ze te zoet. Echt véél te zoet.
Zo zijn mijn smaakpapillen dus veranderd: ik geniet veel meer van het pure eten dat ik eet, omdat ik mijn smaakpapillen niet wen aan heel zoet eten. Daarom eet ik dat hele zoete dus liever niet.
Plus, ik vergelijk mezelf wat suiker betreft graag met een alcoholist. Als ik vandaag zo'n paaseitje eet, en dat ene eitje kan heus wel hoor, tuurlijk, maar dan wil ik er morgen weer. En dan niet eentje, maar vier. En de dag er na weer.
En weet je? Dáár heb ik dus echt hélemaal geen zin in. Ik heb geen zin in cravings die op me drukken en ik dan moet gaan zitten negeren. Ik wíl namelijk geen zoete dingen eten, dus werkt het beter voor me om het dan helemaal niet te eten. Dan hoef ik ze namelijk ook niet en heb ik ook geen cravings.
Ik maak strakjes denk ik een klein laagje havervlokken in een soufflébakje met een klein beetje vegan boter en dadelstroop. Daar doe ik dan schijfjes banaan op, bestoven met cacao. Zo is er toch iets waar een kaarsje in kan en ben ik happy ;-)
Blijft het eeuwig zo? Geen idee. Wellicht kom ik wel op een punt dat ik wél af en toe een eitje (enkelvoud) kan eten en dat dat dan genoeg is. Of dat ik een overheerlijke gezonde taart maak met noten en dadels voor de volgende verjaardag.
Maar totdat ik op dat punt kom hou ik het lekker even zoals het is!
Fijne dag allemaal!
Hier zijn de toegevoegde suikers een aantal weken om grofweg dezelfde reden geschrapt en het is verbazend hoeveel zoet je nog kan vinden in een zwarte kop koffie of een kruidenthee.
BeantwoordenVerwijderen