Nooit geniet ik zó erg van mooi weer als in de vroege lente en de late herfst.
De vroege lente, als het nog koud is. Het lijkt alsof de winter eeuwig heeft geduurd, nooit voelde de zomer verder weg. En dan in ene komt daar een warmere dag! Zo´n dag dat je net aan, in je trui, lekker in het zonnetje kunt zitten buiten. Je witte huidje lavend aan het warme licht, dat je maandenlang ontbeerde. Het is de fijnste zon van het jaar!
Dan wordt het echt lente en wordt het warmer, maar nog niet zó warm, dus je kunt lekker in de zon een boekje lezen, of net aan al in je t-shirt in het bos lopen. Heerlijk!
Maar zo´n lente voelt tegelijkertijd ook alsof er nog een oneindige zee aan mooi weer aankomt. Je hebt nog de hele zomer voor je, en nooit voelde de winter verder weg.
Totdat de herfst komt, en je bij elke warme dag weet: dit zou wel eens de allerlaatste kunnen zijn tot volgend jaar lente. De laatste keer dat ik in een jurkje of t-shirt buiten kan lopen voor de lange winter.
Dat zijn de momenten dat ik zoveel mogelijk wil genieten. Nog even een eindje lopen na het eten want het is nog licht. Lekker in de tuin zitten, in de zon die nu niet meer zo fel en warm is.
Álle zonnestraaltjes nog opzuigen, om daarna met een nog even opgewarmd lijf gezellig naar binnen te keren voor de echte herfst, en de gezelligheid van de feestdagen.
Dus vandaag gaan we lekker in de tuin en naar het herfstbos. Ik ben benieuwd met hoeveel blaadjes Sophie thuis komt ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat je een bericht achterlaat :)