De ochtend is nog vroeg en ik trek het dekbed nog even stevig om me heen. Buiten is het nog pikkedonker, maar Ben is al uit bed en ik hoor dat Sophie haar gordijn ook opendoet.
Zachtjes roep ik haar en wacht af. Dan gaat de slaapkamerdeur open en zachte blote voetjes lopen over de vloer. Ze kruipt naast me in bed. We passen nog altijd als puzzelstukjes in elkaar, ook al is ze al zo groot nu, haar hoofd op mijn bovenarm, mijn armen om haar heen. Het moment is teder en zacht, en ik druk een liefdevolle kus op haar kaaklijn.
Dan kijkt ze me aan.
"Mama, je adem ruikt naar kaas."
Oh, wat hou ik toch van pubers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat je een bericht achterlaat :)