Mijn droom voor ons land, inspiratie voor de Koning??

Vanmorgen kreeg ik een brief in de bus van het nationaal comité inhuldiging. Het blijkt dat wij allemaal een gratis exemplaar mogen ophalen van het boek: "Mijn droom voor ons land, inspiratie voor de Koning", waarin 300 dromen van Gewone Nederlanders zijn opgetekend.

En in de eerste instantie dacht iets in mij: "leuk, misschien haal ik het wel, het is toch gratis en een leuke herinnering dat we dit hebben meegemaakt."
Maar toen begon ik erover na te denken. Elk persoon in ons land mag dus zo'n boek ophalen. Gratis, dus niet alleen de mensen die het echt graag willen hebben en dus bereid zijn er een redelijk bedrag voor te betalen, zoals dat bijvoorbeeld met de herdenkingsmunten werkt.
En daar kan ik het toch echt op geen enkele manier mee eens zijn! Hoeveel papier, andere grondstoffen, energie wordt er gebruikt om dit boek te maken? Terwijl de meeste mensen het waarschijnlijk helemaal niet waarderen? Ik vind het zo zonde. En nog los daarvan: uiteindelijk is het helemaal niet gratis en betalen we natuurlijk met zijn allen voor dit boek, want het wordt gemaakt van belastinggeld. Dat geld zou ik een stuk liever besteden aan gezondheidszorg, cultuur en onderwijs, om maar wat dingen te noemen die maar geen geld kunnen krijgen.

Dat het boek wordt gemaakt: prima en leuk. Maar dat het gratis aan alle nederlanders wordt aangeboden: ik vind het ontzettend zonde.

Tipje: krijg je nog een papieren telefoongids? Je kunt deze eenvoudig stopzetten via deze link
Sommigen gebruiken hem nog echt, maar de meeste mensen gooien hem weg, dat is zo jammer!
Alle beetjes helpen mee aan een betere toekomst voor onze aarde en daarmee voor ons!

Juiste plaats, juiste tijd

Vandaag ging ik met Sophie en mijn ouders naar IKEA in Haarlem.

Aangekomen en geparkeerd, kwam er een man naar ons toe en vroeg: "Hebben jullie startkabels?"
Mijn vader antwoordde ontkennend en de man liep weg. Maar ik riep hem na: "Meneer! Rijden jullie op benzine op of diesel?" Hij reed op benzine, dus wist ik: ik kan hem wel jumpstarten. Dit heb ik eerder gedaan in ons eerste auto'tje nadat we de hele nacht de radio hadden laten aanstaan.
Ik legde uit wat het plan was.

Met vereende krachten werd de mpv uit de parkeerplaats geduwd en ik ging achter het stuur zitten. Achterin zaten kinderen en naast mij zat een vrouw van mijn moeder's leeftijd. De mannen duwden de wagen en eigenlijk wilde ik nog meer vaart, maar de bocht van het parkeerterrein kwam er al bijna aan, dus ik smeet de versnelling in z'n twee en liet de koppeling opkomen en de auto startte! Direct moest ik de bocht om en ik moest dus terugschakelen en remmen, maar gelukkig bleef de motor lopen. Ik reed een rondje en naast mij begon de mevrouw te huilen. "Gaat het wel, mevrouw?" Vroeg ik.
De mevrouw begon te snikken en zei: "Vorige week is mijn man overleden, en nu zijn we voor het eerst met zijn auto weg". Ik probeerde de juiste woorden te vinden om te zeggen hoe vreselijk ik het voor haar vond.
Aangekomen bij de wachtende mannen stapte ik uit, wenste de vrouw veel sterkte en zei tegen de mannen dat de motor nu wel minstens 20 minuten moest blijven draaien.

Weglopend keek ik naar boven en zei: "Bedankt dat ik op de juiste plek mocht zijn. Bedankt dat ik eventjes mocht helpen."