Grote Dochter

Was stil hier, de afgelopen weken. Logisch ook, want je blogt toch graag over leuke en interessante dingen, en die waren er niet zoveel. Ik had weer een grote buikpijn/narigheidaanval en heb de afgelopen 2 weken vooral in mijn stoel óf bij de dokter gezeten. Maar hee! Het gaat gelukkig alweer een eind beter en vandaag voelde ik me eindelijk goed genoeg om Iets Leuks te gaan Doen. Hoera!

Don´t it always seem to go, that you don´t know what you´ve got, ´till it´s gone. Echt, als je dit leest en gezond bent? Wees dan nog even extra dankbaar :)

Anyway! Het kwam zo prachtig uit vandaag dat Sophie een studiemiddag had. Dus konden we zomaar op een doordeweekse donderdag samen de stad in.
Ik was alleen met Sophie, dus ik kon me helemaal overgeven aan haar ritme en tempo en interesses.

Zo kwam het dat we eerst een poos doorbrachten in De Houten Trein. Een heerlijke speelgoedwinkel aan een grachtje. Helaas pindakaas voor Sophie, mama vond het niet eens goed dat de hele voorraad Schleichdieren mee ging naar huis ;)
En vervolgens togen we op kledingjacht. Mijn dochter wordt namelijk in ene Heel Groot. En dat zorgt ervoor dat ze mode belangrijk gaat vinden. Dat ze zoekt naar bepaalde dingen die ze mooi vindt, in plaats van dat ze aantrekt wat er toevallig in de kast ligt.

Drie winkels, 25 gepaste tops later en een stralende dochter liep trots met haar tassen door de winkelstraat.

Even bij de Ekoplaza een ijsje gehaald, want ook al heb ik een Grote Dochter, een ijsje met een clown en een fluitje? Dat gaat er nog uitermate goed in. 

Bij In de soete Suykerbol mocht ze ten slotte nog een zakje suikervrij snoep uitzoeken en de verwennerij was compleet. 

Een gelukkig meisje liep naast me naar de Karperton. En haar moeder? Die glom mee, van binnen en van buiten. Wat een heerlijke middag!  

En toen was het huis in ene weer leeg!

Dat is altijd zo gek!

Vakanties met een klein kind zijn heerlijk maar natuurlijk best intensief, maar hoe ouder Sophie wordt hoe relaxter, knusser en gezelliger alles is.
En ik ben simpelweg iemand die het blijste is als we allemaal bij elkaar zijn.

Niets vind ik heerlijker dan het begin van een aantal vrije dagen, waarin ik weet dat Ben niet hoeft te werken en Sophie lekker buiten kan spelen. Heerlijk studderen* met z´n allen. Ben vouwt een dinosaurus voor de verjaardagstraktatie van Sophie terwijl ik iets zit te handwerken. Sophie leest of schrijft in haar dagboek, tekent, speelt piano of danst in het rond. In de middag gaan we lekker even naar een marktje, of we doen een rondje stad, of maken een fijne boswandeling. Of we gaan in het park spelen: we hebben een jeu de boulesset, een cricketset en verschillende ballen. Laatst hebben we nog gevoetbald met de halve buurt! Sophie speelt hele dagen met haar BFF I. Als het lekker weer is ´s-avonds eten we met z´n allen buiten. Voor mij wordt het leven niet veel beter dan dat.
Volgens mij had ik al eerder toegegeven dat ik een huismus ben ;)
Maar dan wel een huismus die graag buiten is.

De afgelopen vier dagen waren zo. Geen afspraken, gewoon relaxed. En het was fijn!
Dus vanmorgen kijk ik eens goed naar het lege huis om me heen.

Ik hoop dat het goed gaat met Sophie, die niet zo´n fijne tijd heeft op school.

Meh. Van mij mogen ze zo wel weer thuis komen. Maar! Het is bijna zomervakantie! Yeah!



*Studderen is een onvertaalbaar West-Fries woord dat ik met plezier in mijn vocabulaire heb opgenomen. Het betekent zoiets als rommelen, rustig aan iets doen, lekker bezig zijn.

Oorbellen

Sophie wilde al járenlang gaatjes in haar oren. Maar ik was terughoudend, want ik weet dat piercings  en acupunctuurpunten niet altijd vrienden zijn. Dus ik had altijd gezegd: als je 12 bent!

Maar volgende week wordt Sophie tien, en ik zag dat ze het zó graag wilde. Dus ik vroeg aan een bevriende acupuncturiste wat ze ervan vond. En die zei dat het best kon en stuurde me een foto van een oor mét punten, zodat ik wist waar we het beste konden prikken.

Maar hoe? En wanneer? Een plan vormde zich.

Ik hou namelijk erg van verrassingen plannen. Zo plande ik ooit een supriseparty voor Ben en eentje voor mijn moeder toen die 65 werd. En zo hebben ook al eens Sophie´s engelse oma en opa voor de deur gestaan, terwijl zij niet wist dat ze zouden komen (¨We thought we´d come see your concert!). De blik in haar ogen en de blijdschap op haar gezicht, dat is echt goud waard.
Plus, als ik het als verrassing zou doen, bespaarde ik haar het van tevoren zenuwachtig zijn! Can you say ¨win-win¨?

Vorige week reden we nadat Ben klaar was met werken naar de stad, zogenaamd om iets op te halen. We parkeerden op een natuurlijk veel te smal plekje in de Karperton en liepen het centrum in. Sophie vroeg intussen: ¨Wat gaan we eigenlijk ophalen, mama?¨ Ik ontweek het antwoord maar even.
Ik zei nog sneaky tegen Ben: ¨Het is vlakbij de wolwinkel, toch?¨
Toen we langs Lucardi liepen vroeg ik Ben terloops: hebben we tijd om even binnen te kijken?
Ja, dat hadden we wel.

Binnen fluisterde ik tegen de mevrouw: ¨Kunt u vandaag gaatjes schieten?¨. Dat kon!
En toen draaide ik me om en zei hardop tegen Sophie: ¨Zullen we dan nu maar gaatjes schieten?¨

De blik. Jongens. Haar hele gezicht sprong omhoog in verbazing en verrukking. ¨Echt? Nu??¨

Ja, echt nu. Ze mocht oorbellen uitkiezen (Mama, kijk! Holografische!) en ze gaf geen krimp tijdens het schieten.
Toen kwamen opeens de tranen. Van blijdschap. Ze was er sprakeloos van (en hen die Sophie kennen weten hoe bijzonder dat is ;)) en de glimlach is zeker twee dagen niet van haar gezicht verdwenen.