Hoe je Kerstversieringminimalisme jammerlijk mislukt ;)

Wat een heerlijke dag was het gisteren. Ik vond het weer een mooie ervaring in ¨geluk is een keuze¨

Tuurlijk was ik helemaal niet lekker. Tuurlijk had ik kiespijn, maar het was een móóie dag! We gingen alle Kerstspullen opzetten. Sowieso is dat zó gezellig en knus. We draaiden (Spotify-den bekt toch minder lekker, ook al is dat éigenlijk wat we deden) kerstalbums van pop tot carols tot country (jeugdsentiment :))

Vorig jaar heb ik een minimalistische kerstboom gemaakt, omdat ik niet teveel dingen in de kamer wilde én omdat ik zo´n houten kerstboom zo tof vond. En die was leuk gelukt, al zeg ik het zelf!
Ik heb de blanken houten kerstboom bij de Intratuin gekocht en heb die bewerkt met drie kleuren acrylverf. Vervolgens heb ik weer veel van die verf eraf geschuurd zodat je die mooie ¨gebruikt hout¨ look krijgt.

Boompje vorig jaar. Met troepjes op de achtergrond, want toen werd ons aanrecht vernieuwd dus lag alles verspreid over de kamer. 

Boompje dit jaar. Ben nog niet helemaal tevree, er mag nog iets bovenaan bij. 

Hartstikke leuk toch, zo´n minimalistische boom? Maar toen had ik buiten dochterlief gerekend... Sophie wilde zoooo graag de echte kerstboom. En wat doen je dan, als je dochter iets zo graag wil?

Sophie heeft dus, samen met mijn moeder, die langskwam om haar door mij gevilte engel te laten restaureren, die ten prooi was gevallen aan haar hondje die onze geur zo lekker vindt, de echte neppe kerstboom opgetuigd.
Het is echt leuk, want het is voor het eerst dat ik me helemaal niet bemoeid heb met de boom!

Engeltjes, van merinowol. Liev, toch? 

 Sophie´s boom! 

Vorig jaar maakten we nog een decoratie: we zochten een Mooie Tak in het park, en hingen daar ballen aan. Die mocht dit jaar wegens te leuk toch ook weer meedoen. 

En natuurlijk zette Sophie tot slot de Kerststal onder de boom. We waren een hele poos Jezus kwijt, maar die is gevonden! Alleen zijn we nu de kribbe kwijt... 

Daarom ligt Jezus mooi te zijn op wat wol. 

Affijn, daar sta je dan met je goede gedrag! Probeer je minimalistisch te zijn met Kerstmis, heeft dat plots tot gevolg dat je het jaar erna je hele kamer vol hebt met Kerstspul! 😉

En dan staat de door mij gehaakte kerststal nog niet eens...

 Gisterenavond zat ik in mijn stoel te hangen, mijn lieve Ben naast me, we keken Strictly Come Dancing op de BBC (waarvan ik een aantal jaar geleden nog zei dat het een guilty pleasure was, maar intussen schaam ik me nérgens meer voor 😊) en concludeerde ik dat het een ontzettend warme, liefdevolle dag was. 

Recyclen: nieuw syteem in Alkmaar

Adine van lekkerlevenmetminder.nl deelde vandaag een oude blog van haar over recyclen.
Ik wilde daar ook al even over schrijven, dus nu kwam de inspiratie bovendrijven.

Dat dat betekent dat er vandaag twee blogs zijn, nou, daar doen jullie het maar mee ;-)

Tuurlijk is het niet het meest spannende onderwerp. Maar het is wel een belangrijk onderwerp! Het zou lekker zijn als wij de aarde een beetje okee doorgeven aan onze kinderen. Als er niet binnen een aantal jaar geen oceaan meer is, maar nieuwe plastic continenten. Dus vandaar: een belangrijk onderwerp.

In Alkmaar is sinds binnenkort een nieuw systeem voor afvalscheiding. In het oude systeem waren er drie kliko´s: een grijze voor restafval, een groene voor GFT en een blauwe voor papier. Met die blauwe was ik al enorm blij, want eerder hadden we die niet.
Plastic moest je wegbrengen naar de grote containers bij het winkelcentrum.

Wij zijn nogal van de groene, zoals jullie weten, dus we scheidden alles altijd al netjes. En we brachten dus ook netjes het plastic weg. Met ons gezin hebben we in de twee weken dan ook een klein pedaalemmertje met restafval, en ik probeer om zo veel mogelijk plastic te vermijden. Dat is best lastig, en dus leefden er altijd wel zakken met PMD afval in onze schuur... niet zo fijn!

Veel mensen vinden het niet zo leuk om over milieu na te denken, dus gooi(d)en alles lekker makkelijk in de grijze container. En dát (en de zakken plastic in de schuur) is met het nieuwe systeem opgelost!
De grijze container is namelijk een PMD container (plastic, melkpakken, blik en zo) geworden, en restafval moet vanaf nu weggebracht worden naar een ondergrondse container in de straat.

Wat een geweldige uitvinding!! In plaats van gestraft te worden voor afval scheiden (namelijk slepen met zakken plastic naar een winkelcentrum), word je nu ¨gestraft¨ voor je restafval en is het veel aantrekkelijker geworden om netjes te scheiden.

Ik hoop dat ook heel erg dat dit goed werkt en mensen het ook echt doen!

Ik ben me ervan bewust dat er ook stemmen opgaan voor niets scheiden en dan scheiden in het overlaadstation. Ik weet daar te weinig van om daar iets onderbouwds over te kunnen zeggen. Ik weet alleen wel dat níets doen sowieso geen optie is. Want iedereen wil toch de aarde leefbaar houden?

Wij zijn in elk geval erg blij met het nieuwe systeem!

Kiespijn!

Ken je dat, dat je soms echt héél erg spijt kunt hebben van een beslissing die je nam?

Nou, dat heb ik nu dus.

Ik had al een poosje last van mijn linkerkies. Ik ben in de gezegende positie dat ik maar drie gevulde kiezen heb en een heel sterk gebit. Maar helaas heb ik wel gevoelige zenuwen. Dus snel last van gevoelige tanden. Die kies, was op zich nog wel te doen hoor. Maar het was gevoelig, en ik kon niet zo goed harde dingen eten.

Nou was ik al een keer bij de tandarts geweest, en die dacht dat er een barstje zat. Ik mocht het nog even aankijken, en als het niet wegging dan zou hij de ¨knobbels¨ aan de ene kant weghalen en opnieuw opbouwen. Hij dacht dat het daarmee zou weggaan.

Volgend weekend heb ik twee concerten op de MidWinterfeesten in De Rijp, dus ik dacht vorige week: laten we het dan nú maar doen, dan doet alles het weer goed tegen die tijd!

De tandarts boorde en vulde. Ik lag in de stoel me voor te stellen dat ik in een fijn bos was. Alles ging prima. Tot die avond. Jemig wat deed dat zeer.
De dag erna ben ik nog even langs gegaan. Hij zei dat het nog wel even kon duren.
Intussen heb ik al 9 dagen behoorlijke kiespijn. En het lijkt helemaal niet beter te worden. Ik kan er nog altijd niet met mijn tong aan komen, laat staan iets op kauwen. Zingen doet ook al zeer, wat nogal onhandig is ;-). Dus als het zo doorgaat wordt het een wortelkanaalbehandeling. Wat me trouwens altijd een schrikbeeld leek, maar intussen wil ik vooral dat het over is! Vooral omdat mijn lijf het niet zo leuk vindt, dat er ¨iets¨ is, terwijl ik nog altijd herstellende ben, wat voor een flinke terugslag zorgt in buikklachten.

Maar ja, wat doe je dan? Nog een week doorworstelen, zodat je na het concert uit komt? Of toch maandag bellen en zeggen: ik trek het niet meer? Ik weet het nog effe niet.

Ik hou niet zo heel erg van niet weten hoe dingen gaan lopen, én ik hou niet erg van mezelf door verantwoordelijkheden heen te worstelen. Ik wil vooral graag genieten van wat we gaan doen, want het wordt namelijk echt supertof en ik heb er zin in! Dus je snapt, dat ik spijt heb, van de beslissing. Ook al weet ik best dat ik dit van tevoren niet had kunnen zien aankomen.

Anyway, ik probeer om het precies te nemen zoals het komt. Me zorgen maken heeft geen zin, want zorgen maken verandert niks aan de feiten. En iets over doen kan ook al niet ;). Dus ik ga dit weekend lief voor mezelf zijn, en hopelijk daarmee in elk geval de buik al een eind herstellen.

En dan kijken we maandag wel weer verder!

Dan is het nu hóóg tijd om een kerstboom op te zetten!

Hoe Mijn Kind De Feestdagen Voor Mij Veranderde

Jaren geleden, toen ik nog thuis woonde, vierden we Sinterklaas en Kerst. Met Sinterklaas maakten we altijd suprises en een gedicht.
Mijn vader, die twee rechterhanden had, maakte altijd de allerbeste surprises. Soms maakte hij zelfs helemaal iets van hout!

Maar naarmate ik ouder werd gingen we steeds meer Kerst het leukste vinden, en uiteindelijk stopten we helemaal met Sinterklaas vieren.

Kerst bleef wel leuk, maar ik merkte wel dat het leven druk was, als musicus de tijd rond Kerst sowieso druk was, en eigenlijk was het meer een afterthought  dan dat we er echt mee bezig waren.

En toen kreeg ik een kind. En in ene ging, door haar ogen, de magie voor mij ook weer leven. Wat een prachtige tijd! Wat een fijne warmte en gezelligheid!
Luidkeels werden er weer Sinterklaasliedjes gezongen. Ik stopte met werken met Kerst, omdat ik mijn gezin belangrijker vond. De Kerstboom werd vroeger en vroeger opgezet. Reikhalzend kijken we uit naar 1 december, als we weer kerstliedjes mogen draaien.

Ik ben een echte soppy fool geworden als het gaat om december :-)

Ik heb het nooit een fijn idee gevonden te liegen* tegen Sophie, dus vanaf het moment dat ze gerichte vragen ging stellen over het wel - dan - niet bestaan van de Sint wist ze hoe het zat.
Daarvóór vertelde ik haar dat Sinterklaas een hele goede heilige was, die kindjes kadootjes en eten bracht op 5 december, en dat daarom de kindjes nu nog steeds kadootjes krijgen.
Zo kon ze geloven, zo lang ze wilde. Dat duurde maar net aan tot ze 5 was, want ze denkt altijd diep over dingen na.

Maar het leuke is dat daarna de magie haar net zo hard greep als ervoor! Nog altijd vond ze het geweldig dat er zomaar een zak met kadootjes voor de deur stond, zelfs al wist ze dat buurman Dick die daar neerzette.

Dus nu zijn we nu. 2018. Sophie is 9. De magie zal haar niet meer zó lang grijpen. Dus ik geniet. Heel hard.
De adventkalender met snoepjes en kleine kadootjes stond half november al, en ik zag haar er regelmatig verrukt naar kijken. Vierentwintig laatjes, helemaal voor haar! Op 1 december was ze al vroeg wakker (wij alleen niet, dus ze moest toch wachten, hihihi) zodat ze het eerste laatje kon openmaken.
De hele voorbereiding vind ik zo leuk. In november al kadootjes bedenken en lekker kneuteren. De voorpret is vaak minstens net zo leuk als de gebeurtenis zelf, toch?
Gisteravond heb ik de laatste dingen ingepakt, en vanmorgen heb ik gecrea-beaad met gedichten, die nu achter mij gezellig liggen te zijn. Ik kan ze tot half drie laten liggen (want dan komt Sophie thuis), en daarna mogen ze naar boven, bij de stapel kadootjes, verborgen onder een deken in onze slaapkamer.
Morgen komen dan mijn moeder en haar hondje en dan gaan we vieren. Samenzijn. Warmte. Liefde.

Ik heb er ontzettend veel zin in :)



*Dit is mijn gevoel hè, iedereen heeft het recht om daar volledig anders over te denken en te handelen zonder enig oordeel mijnerzijds