Het is zes uur en ik word wakker. Buiten staat een heel helder sikkeltje maan aan de hemel. De straatlantaarn verderop werpt een gele vlek op de muur. Ik doezel wat verder en kijk af en toe naar buiten. De eerste zonnestralen verschijnen boven de bomen. Ik geniet.
Om zeven uur hijst Ben zich uit bed. "Mama! Papa!" klinkt het plots uit Sophie's kamer.
"Kom maar, Sophie!" roep ik terug. Binnen de korste keren klimt een klein meisje bij me in bed en installeert zich. "De maan is er!" fluistert ze. Samen kijken we naar de sikkel. Een klein lijfje ligt lekker warm en comfortabel tegen me aan. Ze pakt haar nieuwe tasje erbij. "Hello Kitty" staat erop. Ze zoekt de letters die ze al kent.
Ik vertel haar dat ze vroeger "hallo Titty" zei en dat dat zo schattig was.
Samen zingen we zachtjes het liedje van Hello Kitty. Ben komt binnen om even te kijken naar het tafereel. Hij is intussen aangekleed.
Zij komt uit mij, en toen ze in mijn buik was was er bijna geen verschil tussen haar en mij. En op zo'n ochtend, in het grote bed, terwijl het dekbed ons als een warme schoot omhult, is het net alsof we weer eventjes net zo verbonden zijn. Ik koester het moment want ik weet dat deze momenten eindig zijn.
Pas om 10 voor half 8 gaan we uit bed. Snel zoek ik kleren uit voor Sophie en spring onder de douche.
Wat een heerlijk begin van de dag!
