Wauw, wat een jaar

 Zo in de relatief vroege eerste ochtend van 2023 heb ik een prachtig moment voor reflectie. Ben en Sophie slapen allebei nog, maar ik was belachelijk vroeg wakker en nu zit ik hier aan tafel zoals zo vaak in de vroegte, kopje groene thee naast me, Bunzlau theepot onder knaloranje theemuts, laptop voor me, vingers vliegend over de toetsen.

Aan het einde van het ene en het begin van het andere jaar is altijd een natuurlijk moment om terug te kijken en ook vooruit.
2022. Het jaar dat ik ziek werd, en lang, heel lang moest herstellen. Het jaar waarin alles veranderde, mijn relatie met voeding voor altijd op de schop ging. Het jaar waarin ik 24 kilo afviel en waarin ik eindelijk, eindelijk rust vond rond gedoe met eten. Maar ook het jaar waarin ik dieper leerde om simpelweg te zíjn, in plaats van altijd maar te proberen aan (al dan niet bestaande) verwachtingen van anderen te voldoen. 
Met mijn buik gaat het nog altijd niet helemaal goed, maar de lijn blijft wel op. Stuur me maar goede wensen, als je dat wilt, dat die opgaande lijn ook zo door blijft stijgen. <3

Weet je? Vooral ben ik dankbaar voor dit jaar, zo enorm dankbaar, zelfs voor de moeilijke momenten. Want wát hebben die me veel goeds gebracht. Dus mag ik met vertrouwen 2023 inlopen met wellicht als mooi eerste thema, bedenk ik me nu: overgave. Want oh, wat wil ik toch nog graag controle uitoefenen op... nou ja, eigenlijk op alle aspecten van mijn leven. 
Als ik dan toch mag leven vanuit Zijn, vanuit dankbaarheid, is het misschien wel een mooi moment om dat nu echt los te laten? 
Elizabeth Gilbert beschrijft het treffend in Eat, Pray, Love, wacht even hoor, terwijl ik me rot zoek op Google (ah! Gevonden!): 

"Letting go, of course, is a scary enterprise for those of us who believe that the world revolves only because it has a handle on the top of it which we personally turn, and that if we were to drop this handle for even a moment, well – that would be the end of the universe. But try dropping it….Sit quietly for now and cease your relentless participation. Watch what happens. The birds do not crash dead out of the sky in mid-flight, after all. The trees do not wither and die, the rivers do not run red with blood. Life continues to go on…. Why are you so sure that your micromanagement of every moment in this whole world is so essential? Why don’t you let it be?"

Kijk... dat boek las ik jaren en jaren geleden, he. Wellicht ben ik wat hardleers? ;-) Maar wellicht ben ik niet de enige? Wie doet er mee? 

Ik wens jullie allemaal een geweldig, licht, gezond en muzikaal 2023!