Ziekenboeg, humorvolle dozen en grappige kinderen

Op dinsdagochtend kreeg ik het welbekende gevoel achterin mijn neus. Ah nee! En ik had nog wel een goeie winning streak: de laatste maanden heb ik alle virussen eruit gekickt voordat ze me ziek konden maken. 

Maar nu was het toch virus 1- Anke 0. 

Die avond begon Sophie te hoesten en de volgende ochtend meldde ze met een klein stemmetje dat ze misschien liever niet naar school wilde. 

Intussen wist ik ook al, na een uitermate prettige nacht, dat ik echt ziek was. Oh oh. 

Niet getreurd, we settelden ons lekker saampjes met een dekentje op de bank. Ben kon gelukkig thuis werken, dus ook mama mocht ziek zijn. 

Als we ons wat beter voelden speelden we Jenga. En verder keken we alle afleveringen van Strictly Come Dancing die Sophie nog niet had gezien. Sophie las twee boeken. Ik poogde eindelijk te leren om klaprozen te tekenen (ja, je kunt maar een gebrek hebben hè, je zult toch geen klaprozen kunnen tekenen??)

Het was gezellig! 

Zo gingen de afgelopen dagen voorbij, en hoewel ziek zijn ook in ons huis stom is was het wel echt hartstikke fijn om even volledig onverdeelde tijd met mijn dochter te hebben! Je hoeft niks, je wilt niks... gewoon lekker samen zijn. 

Op woensdagavond bestelden we een vaasje bloemen. Gewoon een keer, doen we eigenlijk nooit, maar er zat zo´n gave vierkante glazen vaas met patronen er in bij, dat ik voor de bijl ging. 

Dus op donderdag ging de bel. Yeah! Bloemen! 

Ik maakte de enorme doos open en... haalde er een rond vaasje uit met hele andere patronen. 

Oeps. Aangezien ik niet zo lekker praatte (*voeg hier grap naar keuze in*) bood mijn moeder aan om het bedrijf op te bellen. 

Zij boden excuses aan en beloofden om de dag erna nogmaals bloemen te bezorgen. 

Sophie was intussen helemaal blij. Want er was een gigantische doos! En deze doos bleek uitstekend een hele Sophie te kunnen bevatten en zorgde voor een grote hoeveelheid vermaak ende plezier. 

Dus toen de volgende dag de bel weer ging, was Sophie ook meteen blij. Want er kwam een tweede doos. 

Ik maakte de nieuwe enorme doos open en.... haalde er nog een rond vaasje uit. 

Sophie keek het eens aan. Haar gezicht lichtte helemaal op. ¨IK KRIJG NÓG EEN DOOS!!!!¨ klonk het toen luid.

Gelukkig doen haar schattigheid en humor het nog prima!

(Het was trouwens niet zo. Er bleken geen vierkante vazen meer. First world problems ;-). Iemand nog behoefte aan een rond vaasje met wafelpatroon?)