Zeuren als nationaal tijdsverdrijf

Jaaaa, een blog, kijkend naar de regen buiten, over Nederland´s nummer één tijdsverdrijf: klagen over bijvoorbeeld het weer.
Sowieso zijn Nederlanders bij uitstek goed in klagen over van alles. We staan daar geloof ik ook wel om bekend.

Maar het weer, dus. Is het warm, dan zeuren we dat het te warm is. Is het koud, dan zeuren we dat het te koud is. Regent het, dan... je vat hem al.

En ik snap daar dus echt de ballen van. Ik persoonlijk denk dat het een goede levensfilosofie is om overal zoveel mogelijk van te genieten. Schijnt de zon? Lekker! Regent het? Regenjas aan en lekker vechten tegen die elementen! Wolken? We hebben hier zulke prachtige luchten!
Maar nog even los daarvan, je kunt er ook nog eens helemaal niks aan veranderen.
En als je er niks aan kunt veranderen, kun je het maar beter accepteren :-)
Tuurlijk heb ik ook zo mijn favoriete weer. 23 graden, geen wind, zonnetje. Ooooh wat is dat heerlijk. En ik hou niet erg van wekenlange wind en regen. Maar ergens een voorkeur voor hebben en er de hele tijd over eikelen, dát zijn twee verschillende dingen. Dus trek ik mijn poncho aan en gáán met die banaan, die regen in! Lekker!

Ook wordt er veel geklaagd over hoe slecht we het hebben in Nederland. Op het internet word je om de oren gegooid met ¨waar moet het heen in dit kl*teland¨.
Echt? Serieus?? Nederlanders zijn zo ongeveer de gelukkigste mensen op aarde. We zijn veilig. We hebben een dak boven ons hoofd. Arm zijn betekent hier dat je geen geld hebt om te leven zoals de meesten, niet dat je op straat leeft en wekenlang geen eten hebt. Niet dat dat niet naar is, maar laten we het wel even in perspectief zien.
We wonen in de veiligste tijd ooit. We hebben alle ruimte voor zelfontplooiïng, voor part-time werken. De keuze of we zelf voor onze kinderen zorgen óf een veilig KDV inschakelen. De overheid betaalt nog mee ook. Iedereen mag naar school, leert lezen en schrijven, iedereen mag een vak leren en krijgt kánsen. Iedereen heeft in elk geval een kans om te studeren. We zijn vrij om te zijn wie we zijn, te geloven wat we geloven, te zeggen wat we vinden. Als je ziek wordt heb je een van de beste gezondheidszorgen ter wereld tot je beschikking.

Waar komt dat collectieve gevoel van ontevredenheid toch vandaan, als je aan alle kanten zo kunt bewijzen dat we het hartstikke goed hebben? Onderbuikgevoelens spreken, in plaats van werkelijkheidszin. En dán denk ik soms: waar moet het heen met deze egoïstische wereld?

Gelukkig hebben we allemaal de keuze met wie we ons omringen en heb ik de enorme mazzel om een cirkel geweldig fijne, liefdevolle, geweldige mensen om me heen te hebben die net zo positief in het leven staan als ik. En ik geloof dat je met zo´n levenshouding, op je eigen manier, bijdraagt tot een betere wereld. Als een steen die je in het water werpt, gaan de golven van jouw positiviteit lange tijd door.