zondag 2 juni 2019

Oorbellen

Sophie wilde al járenlang gaatjes in haar oren. Maar ik was terughoudend, want ik weet dat piercings  en acupunctuurpunten niet altijd vrienden zijn. Dus ik had altijd gezegd: als je 12 bent!

Maar volgende week wordt Sophie tien, en ik zag dat ze het zó graag wilde. Dus ik vroeg aan een bevriende acupuncturiste wat ze ervan vond. En die zei dat het best kon en stuurde me een foto van een oor mét punten, zodat ik wist waar we het beste konden prikken.

Maar hoe? En wanneer? Een plan vormde zich.

Ik hou namelijk erg van verrassingen plannen. Zo plande ik ooit een supriseparty voor Ben en eentje voor mijn moeder toen die 65 werd. En zo hebben ook al eens Sophie´s engelse oma en opa voor de deur gestaan, terwijl zij niet wist dat ze zouden komen (¨We thought we´d come see your concert!). De blik in haar ogen en de blijdschap op haar gezicht, dat is echt goud waard.
Plus, als ik het als verrassing zou doen, bespaarde ik haar het van tevoren zenuwachtig zijn! Can you say ¨win-win¨?

Vorige week reden we nadat Ben klaar was met werken naar de stad, zogenaamd om iets op te halen. We parkeerden op een natuurlijk veel te smal plekje in de Karperton en liepen het centrum in. Sophie vroeg intussen: ¨Wat gaan we eigenlijk ophalen, mama?¨ Ik ontweek het antwoord maar even.
Ik zei nog sneaky tegen Ben: ¨Het is vlakbij de wolwinkel, toch?¨
Toen we langs Lucardi liepen vroeg ik Ben terloops: hebben we tijd om even binnen te kijken?
Ja, dat hadden we wel.

Binnen fluisterde ik tegen de mevrouw: ¨Kunt u vandaag gaatjes schieten?¨. Dat kon!
En toen draaide ik me om en zei hardop tegen Sophie: ¨Zullen we dan nu maar gaatjes schieten?¨

De blik. Jongens. Haar hele gezicht sprong omhoog in verbazing en verrukking. ¨Echt? Nu??¨

Ja, echt nu. Ze mocht oorbellen uitkiezen (Mama, kijk! Holografische!) en ze gaf geen krimp tijdens het schieten.
Toen kwamen opeens de tranen. Van blijdschap. Ze was er sprakeloos van (en hen die Sophie kennen weten hoe bijzonder dat is ;)) en de glimlach is zeker twee dagen niet van haar gezicht verdwenen.




2 opmerkingen:

  1. Dat snoetje! Dat is zeker goud waard. Ik was 12 en mijn zus 8 toen we gaatjes kregen, ik weet dat nog goed. Zo'n leuk winkeltje dat natuurlijk alláng weg is!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat léuk!! Dat is wel het voordeel van wat later hè, het wordt zo echt een bijzondere herinnering!

      Verwijderen

Wat fijn dat je een bericht achterlaat :)