Het is heel grappig. Elke dag denk ik na over mooie onderwerpen waarover ik kan bloggen.
En elke dag probeer ik te kiezen tussen veel opties.
En elke dag verwacht ik van mezelf dat ik dan een heel mooi stukje moet schrijven vol waarheid, wijsheid en in een mooie stijl.
En elke avond denk ik "Weer een dag niet geblogd!"
En dat is dus precies het effect dat verwachtingen op je hebben.... uiteindelijk bereik je er juist niet door wat je van jezelf verwacht of wat er van je verwacht wordt, omdat de lat hoger ligt dan waar je aan kunt voldoen.
Alsof je begint met hardlopen en meteen verwacht dat je de 10 km kunt rennen. Dat lukt natuurlijk niet, dus heb je gefaald. Maar als je begint met 1 minuut rennen, 1 minuut lopen: wie weet lukt het je wel om na een half jaar die 10 km te rennen!
Vanaf nu af aan ga ik proberen gewoon te schrijven. En dan te zien waar het uit komt!
Wat is het toch vreemd, dat we voor ons zelf de lat bijna altijd te hoog leggen en voor anderen niet ;-)
BeantwoordenVerwijderen10-eke